Het landhuis van Darcia in Salusburn ~ Het rijk van de Leeuw.

Carlos glimlachte. "Ik ook niet, mijn ouders vonden het waarschijnlijk nooit belangrijk of zo" zei hij met een verbitterde stem. Hij liep naar de koelkast en vond daar bramen en rode kersen. Daar kon hij misschien wel een soort glazuur van maken. Hij begon het te maken en zei niets meer, maar er verscheen wel een lachje op zijn gezicht.

"Hmm. ik vergat het gewoon meestal." zei Darcia rustig. "Of ik was reizen. En eigenlijk wilde ik het ook gewoon niet vieren. Ik weet niet, ik heb m'n broer altijd gevraagd om geen idioot groot feest te geven waar ik in het middelpunt zou staan. Ik zie mezelf daar al staan. nope, ik ben niet zo belangrijk.' zei ze gewoon.

Carlos knikte, hij snapte het wel. "Oké, hoe ver ben je?" vroeg hij terwijl hij om het aanrecht heen liep en keek naar het beslag wat ze gemaakt had. "O, dat ziet er al goed uit" zei hij en hij glimlachte, waarna hij naar de kast liep en er drie springvormen uithaalde en op het aanrecht zette. "Oké, dit is de grootste vorm dus daar moet het in" zei hij tegen haar.

Darcia gehoorzaamde en begon het beslag over te gieten in de drie springvormen. Ze deed echt haar best om alles goed te doen. Ze vond het vreemd en leuk om te doen tegelijkertijd. Eigenlijk zag Darcia Carlos echt niet als een veertienjarige jongen.. Niet omdat hij zoveel wist maar gewoon omdat ze hem als gelijke zag.

Carlos keek toe terwijl ze hem beslag in de vormen goot en glimlachte. Hij zette de oven aan en zette de vormen er in. "En nu?" vroeg hij haar terwijl hij de deur dichtsloeg. "O wacht er zit wat bloem, hier" zei hij en hij ging met zijn vinger over haar wang waar een witte vlek opzat.

Darcia grinnikte even en liet Carlos het bloem weghalen. "Geen idee. Ik doe niet zo heel veel moet ik bekennen." zei Darcia tegen Carlos. Ze ging even door haar haren heen en zuchtte. Ze was best moe merkte ze, amar ergens ook weer niet. Ergens had ze ontzettend veel energie.

Carlos glimlachte naar haar. "Maakt niet uit, misschien naar buiten of zo? Ik ken deze omgeving niet zo goed" zei hij terwijl hij weer een stap achteruit deed. Zijn gedachten dwaalden af naar Daniel, dat deden ze ongeveer elke dag wel een paar keer en er schoot een klein glimlachje over zijn gezicht, maar hij verborg het snel, hij vond het niet fijn voor Darcia.

Darcia keek even naar de tuin. "Er valt ook niet zoveel te kennen maar ik zal je wel de stad even laten zien. Maar dan trek ik eerst een spijkerbroek want dit jurkje zit toch echt niet zo geweldig als het lijkt. Tot zo." zei ze snel. Darcia schoot naar boven en pakte een simpele spijkerbroek en deed er een normaal shirtje overheen die een diep bordeauxrode kleur had. Vervolgens liep ze snel weer naar beneden toe. Richting Carlos. Haar haren maakte ze weer los. "Klaar om te gaan?" vroeg ze hem rustig.

Carlos keek haar aan. "Ja hoor" zei hij terwijl hij met haar naar de deur liep. "We moeten wel op tijd thuis zijn voor de taart" zei hij terwijl hij twijfelde of hij zijn jas aan zou doen, hij besloot toch maar van niet en hij stapte naar buiten. De wind blies in zijn gezicht, maar het was gelukkig niet koud.

Darcia stapte achter Carlos naar buiten. Ze had een dun zwart touwtje om de sleutel waarmee ze de deur afsloot. Vervolgens deed ze deze om haar nek. "Dat komt wel goed Carlos. We zullen op tijd terug zijn. Ik ga je nu eerst gewoon meenemen. We gaan wat drinken en rondkijken. Oké.." zei ze glimlachend tegen hem.

Carlos knikte. "goed idee" zei hij met een lachje en hij liep naar het tuinhek. Hij keek nog één keer naar het mooie huis en draaide zich toen om. Hij moest Darcia echt uit dit leventje sleuren, maar dat ging niet lukken als ze niet mee zou werken.

Rustig liep Darcia met Carlos een klein pad af.Haar huis stond op steenworp afstand van de stad Salusburn. Nouja, niet dat het echt zo was dat als je met een steen zou gooien je de stad zou raken maar figuurlijk gesproken. Je hoefde alleen maar het pad af te lopen dat tussen de bomen liep en je zou bij de oostpoort van de stad zijn. Ook wel, de achterbuurten. De plek waar Darcia veel rondhing de laatste tijd.

Carlos liep met haar mee en zag dat ze opeens links en rechts omsloten waren door grote bomen. Hij ging met zijn hand door zijn gitzwarte haar en hij voelde hoe het mee waaide in de wind. "Wat doe je meestal in de stad?" vroeg hij haar om een gesprek op gang te brengen, en toen stonden ze opeens voor de grote oostpoort.

Darcia keek naar Carlos. "Ik denk niet dat je dat echt wilt weten." zei Darcia tegen Carlos. Ze groette de bewakers die de poort voor hen openden. "Sinds wanneer kom jij met meerdere mensen hier binnen?" vroeg een van de twee brutaal, een vriend van Rowan die kennelijk nog van neits wist. Maar goed, Darcia gaf hem een dodelijke blik en hij hield zich stil. "Kom Carlos.." zei ze rustig.

Carlos knikte voorzichtig en liep samen met Darcia langs de stadswachters. Hij gunde ze niet eens een blik waardig en liep erlangs alsof ze niets waren. Zijn gezicht was niet zo bleek, en hij had roze blosjes op zijn wangen, het ging sowieso een stuk beter de laatste tijd. Hij glimlachte naar Darcia, "En nu?" vroeg hij.

Darcia keek naar Carlos. "Ik ga je eerst meenemen naar mijn favoriete herberg. Daar is het echt heel erg gezellig." zei Darcia glimlachend. Ze trok Carlos snel mee in een nog net niet stampvolle herberg. Gelach hoorde je overal, drank vloeide rijkelijk. Mannen en vrouwen zaten verspreid. Soms zaten ze aan elkaar maar hier ging het duidelijk om de gezelligheid. Darcia trok Carlos mee naar de bar waar nog twee plekjes waren en ze keek naar hem. "Welkom in herberg Signyw. De gezelligste herberg van de achterbuurt." zei ze grijnzend.

Carlos keek om zich heen en hield zich sterk. Alleen hij snapte niet waarom Darcia hier zo vaak was. "Gezellig hoor" loog hij met een glimlach, die erg oprecht was. Hij kon goed liegen, alleen deed hij het niet vaak omdat hij meestal gewoon eerlijk -en daarom oom soms gemeen- was. "Kun jij bestellen, ik denk niet dat ik zomaar alcohol krijg" vroeg hij haar.

Darcia keek naar Carlos. "Mag ik twee wijntjes." zei ze rustig en al vrij snel kreeg ze de twee wijntjes. Darcia keek naar zijn gezicht en vervolgens rond. Vaak genoeg groette ze een man of een vrouw haar. Ze glimlachte en nam een slokje van de wijn. Ze stelde Carlos ook gewoon voor aan de mensen die geïnteresseerd waren.

Carlos keek een beetje naar wat ze deed, zo te zien kwam ze hier vaak. Het wijntje was binnen een mum van tijd op. De barman had hem gadegeslagen, maar er niets van gezegd, dus Carlos waagde het er maar op en bestelde toen zelf een biertje, het werd zonder zeiken naar hem toe gebracht. Hij begon wat losser te worden en lachte nu ook een beetje mee.

Darcia keek naar Carlos. Hoe hij losser raakte en genoot er eigenlijk wel van. Ze nam zelf ook nog een wijntje en genoot van de heerlijke alcohol door haar lijf. Ze praatte even met de jongen naast haar en glimlachte naar hem waarna ze ook ev en naar Carlos draaide. "Verveel je je niet?' vroeg ze hem voor de zekerheid.

Carlos was in gesprek met een grote, dronken zeeman naast hem. Hij had zoveel lol om het dronken gewauwel dat hij de vraag van Darcia bijna niet gehoord had. Hij draaide zich even om. "O, ja hoor" zei hij en er kwam een raar klinkende lach over zijn lippen, hij sloeg zijn hand voor zijn mond. Hij bestelde snel nog een alcoholisch drankje en trok zijn jasje uit, wat opeens heel warm leek te zijn geworden.

Darcia grinnikte. Ze keek naar Carlos maar zou er wel op letten dat hij niet te dronken zou worden of dat er iets zou gebeuren. Darcia glimlachte. Ze voelde uit het niets een arm om haar heen en keek op. De jongen van daarnet was verdwenen en Rowan had naast haar plaatsgenomen. Darcia schrok maar hij legde een hand voor haar mond en gebaarde dat ze stil moest zijn. Hij glimlachte op een manier die haar bang maakte. Darcia hield haar mond en ze keek even naar Carlos. Die het maar wat gezellig had.

Carlos nam nog een slokje van zijn drinken en merkte niks van Rowan die naast Darcia was gaan zitten. "... en toen zei hij dus: 'Ik heb het niet opgegeten, dat was je zelf'" zei Roger, de zeeman, waarna hij in een hysterisch gelach uitbarstte. Carlos lachte net zo hard mee, en bestelde nog een drankje. Hij was neit zo groot, dus het alcohol begon al snel te werken en hij lachte nu zo hard, dat de tranen in zijn ogen sprongen.

Rowan had Darcia en haar kruk dicht bij zich toegetrokken. "Lieverd. Je weet dat je veel beter af bent bij mij. Ik hou van je. Ik heb je veel meer te bieden Darcia. Blijf bij me." fluisterde hij in haar oor. Hij had zijn armen om haar heen geslagen. Je kon echt merken aan hoe hij haar tegen hem aantrok dat hij zijn hard verloren had aan deze vrouw.

Carlos nam nog een slok en keek toen achter zich waarna hij zijn wenkbrauw even optrok, en zijn blik verstrakte een beetje. Nou ja, het was haar eigen keuze. Opeens merkte hij dat er een meisje van ongeveer achttien tegen hem aanstond. Dichter dan nodig. Ze zag er dronken uit. "Jij bent zo schattig" kirde ze en voordat hij het wist had ze zijn lippen op die van hem gedrukt. Hij duwde haar weg, maar ze klemde zich aan hem vast als een verloren puppy

---
gelukkig hebben Daniel en Carlos op dit moment officieel nog niks xdd