Het landhuis van Darcia in Salusburn ~ Het rijk van de Leeuw.

Carlos sloot zijn ogen en schudde even afkeurend zijn hoofd. In wat voor situaties was ze terechtgekomen? "Non è intelligente, non intelligente, non intelligente.". Hij hoopte dat de man niet al te slim zou zijn, want dan zou hij zijn woorden begrepen. Hij bleef maar doorspelen, het was geïmproviseerd maar klonk alsof het op papier stond, zonder ook maar één fout nootje. Hij keek heel even naar Rowan en trok zijn wenkbrauwen op.

Rohan concentreerde zich helemaal op Darcia. Kuste nu haar lippen en zakte toch weer langzama naar beneden. "Ci dispiace Carlos, mi dispiace. Mi sento così terribilmente male. Ma i miei pensieri che mi fanno tanta paura. Ho bisogno di quella bevanda e sesso. Non posso vivere senza. Non più." zei ze terug. "Hou je mond eens Darcia. Het is niet leuk meer. Kop dicht, anders kan het me niet schelen of je bezoek hebt of niet. Duidelijk?!" zei hij dreigend tegen haar terwijl zijn handen zich verder lieten wegzakker. Darcia slikte. "Ja Rohan, ja het is duidelijk." zei ze en ze pakte zijn handen vast.

Carlos stond met een ruk op en de piano muziek stopte. "Iemand iets drinken?" vroeg hij met koude stem. Hij moest deze kamer uit, maar hij wou niet te lang weg zijn, bang voor wat deze man Darcia aan zou doen. Toen Rowan niet reageerde keek Carlos om zich heen, daar zag hij het vuur in de openhaard. Met zijn hand achter zijn rug veranderde hij de kleuren. Eerst groen, toen roze toen oranje en ga zo maar door. Hij hoopte dat dit de aandacht zou trekken.

Rohan keek uiteindelijk op toen het vuur zo snel veranderde. "Doe maar een biertje.. En jij dan schoonheid?" vroeg hij haar en hij streelde haar wang. Darcia wist dat ze wel iets moest nemen. "Een wijntje alsjeblieft." zei ze zacht tegen hem. Darcia slikte even. Rohan grinnikte. "Hmm.. Die nam je ook toen je voor het eerst met me omging..' zei hij glimlachend. Darcia keek naar Carlos, in haar ogen lag pijn en spijt. Zeker nu ze nuchter was. Rohan legde zijn hoofd op de schouder van Darcia. "Mag ik een kusje?" vroeg hij haar zacht. "Maar ben je lief voor me dan?" "Altijd." zei hij tegen haar en met ondeugende oogjes keek hij naar haar. Darcia gaf hem maar kusje.

Carlos keek met koude ogen toe, en toen ze hem met een blik vol spijt aankeek draaide hij zich om. Hij liep naar de keuken en ging tegen het aanrecht staan. Na een tijdje begon hij het drinken in te schenken, het was even zoeken naar de juiste flessen en glazen. Toen hij het ingeschonken had zette hij het op een dienblad en liep de kamer binnen, zonder een blik te werpen op Darcia en Rowan pakte hij zijn glas van het blad en ging op een grote leren stoel zitten.

Darcia keek naar de koude blik van Carlos en kon echt wel huilen. "Dankjewel Carlos." zei ze tegen Carlos. Ze pakte het biertje voor Rowan die al naar alcohol rook en zeker aangeschoten was. Darcia zuchtte. Ze wilde opstaan maar voelde al gelijk weer een arm om haar middel en ging weer zitten. "Sorry Rowan." zei ze gelijk. Zo gingen haar dagen als Rowan er was en meestal begon de seks al vrij snel.

Carlos keek naar het plafond alsof het heel interessant was. Hij moest iets verzinnen om die engerd bij Darcia weg te krijgen. Meestal was hij wel slim, alleen nu wouden zijn hersenen niet met een geniaal plan op de knoppen komen. Opeens kreeg hij een idee, "Darcia, schat. Wanneer gaan we weer verder met wat we aan het doen waren voordat onze.. Ehh... Gast voorbij kwam?" vroeg hij, en hij knipoogde naar haar.

Darcia keek naar Carlos toen hij dat zei en glimlachte een beetje omdat ze wist waar hij op doelde. "Ik weet het niet Carlos, lieveling. Ik weet niet wanneer onze gast van plan is mij los te laten." zei ze tegen Carlos. Rowan greep Darcia iets steviger vast. "Wat was er bezig Darcia. Wat weet ik niet?" siste hij in haar oor.Darcia keek naar hem. "Ik doe het echt wel met meerdere mannen dan alleen met jou. Zo speciaal ben je echt niet." zei ze tegen hem. Ze zag in zijn ogen dat ze zijn hart brak en eigenlijk meer bij hem had losgemaakt dan alleen genot.

Carlos bedankte zijn hersenen even en er schoot een glimlach over zijn gezicht, heel even maar. Rowan stond op, en Carlos keek hem recht aan. In Rowans ogen was van alles te lezen, vernedering, woede maar vooral verdriet. En hij liep de kamer uit, waarschijnlijk bang om te huilen in gezelschap. Toen Carlos de gorte deur dicht hoorde slaan lachte hij opgelucht. "Zo, die is weg" zei hij met een lach.

Darcia keek naar het vuur. Ze hoorde de lach van Carlos. "Het spijt me zo. Het spijt me zo vreselijk veel Carlos." zei ze zachtjes. Ze keek naar het vuur dat de normale kleur weer had. Ze was bang dat Rowan terug zou komen. Ze kende hem nu twee weken. En wie hem pijn deed werd gestraft. En Darcia wist wel dat hij een klootzak was. Maar hij was de enige die bij haar was gebleven als ze iedereen weg wilde hebben en uiteindelijk had ze ook haar zwakte bij hem getoond.

Carlos zag haar gezicht en voelde een soort ijzige woede door zijn aderen stromen. Met zijn hand maakte hij een beweging en het vuur werd opeens felblauw. "Je houd echt van die klootzak" zei hij en hij zakte verder weg in zijn stoel. "Vertel is wat er gebeurd is sinds de laatste keer dat ik je gezien heb" commandeerde hij haar met ijzeren stem.

Een rilling liep over de rug van Darcia toen ze de stem van carlos hoorde. Ze keek in het vuur en tranen vormden zich in haar ogen. "Ik ging terug naar huis. Om mijn broer te bezoeken. Maar hij was ziek. Zeer ziek. Ik ging op zoek naar een geneesmiddel, alleen zodat Loki op hem kon letten. Maar hij stierf net nadat ik thuis gekomen was. Ik was kapot en Loki had echt alleen op Thomas gelet. Uiteindelijk wilde ik weg uit dit landhuis en reisde meer rond dan ooit. Ik lette niet op mijn gezondheid, maar ook niet op die van Loki. En toen we 's nachts een keer sliepen viel een beer ons aan. Hij had giftige klauwen en had Loki opengehaald. Deze werd ziek en ook Loki stierf." Kort stopte Darcia even. "ik ging terug naar het huis. Veranderde het tot wat het nu was en Rowan kwam op bezoek. Het was een oude vriend van vroeger. Hij nam me mee naar de kroeg, ik raakte bezopen en zo rolde ik in zijn levenstijl. Ik had seks met Rowan, met anderen. Meestal was ik niet eens nuchter. Soms nam ik ze mee naar het landhuis maar uiteindelijk was ik een keer nuchter en stuurde ik ze allemaal weg. Alleen Rowan bleef. Hij mocht blijven van me, ik merkte dat ik hem nodig had. Hij stelde me niet teleur, zolang ik deed wat hij wilde.." Vertelde Loki. "Hij was de enige die ik had en ik had gewoon iemand nodig en hij was er." zei Loki. Ze keek naar het vuur en tranen stroomden over haar wangen.

Carlos luisterde aandachtig naar haar. De tranen deden hem niks, het was toch een beetje har eigen schuld. "Oké, mijn menig: Stop met die shit, o si uccide" voegde hij er aan toe. "En je had niet mee hoeven spelen, je had me ook weg kunnen sturen. Dan had jij lekker kunnen rotzooien met Rowan en was ik gewoon naar Daniel gegaan. Want weet je, echte liefde bestaat ook" zei hij terwijl hij haar aankeek.

'Hoe moet ik weten wat echte liefde is als ik het nooit gezien heb. Nooit gevoeld heb. Ik ben blij voor je, dat je gelukkig bent met Daniel, maar je wilt niet weten hoevaak ik al zelfmoord geprobeerd te plegen heb. Sorry dat ik ook wat aandacht nodig!' zei ze tegen Carlos. Het deed Darcia pijn. Pijn hoe Carlos het zei. 'Je snapt het niet. Hoe erg je familie is, je hebt ze nog. Mijn ouders zijn vermoord, mijn broer en mijn draak zijn dood. Sorry dat ik dan dingen zoek om het te vergeten.' voegde ze eraan toe. Darcia was ineen gedoken terwijl tranen over haar wangen stroomden.

Carlos bleef zitten. Hij leek vreselijk klein in deze grote stoel, waar hij bijna in wegzonk. "Ik weet het. Maar is daar geen betere manier voor?" vroeg hij. "Ga naar buiten, ga werken, ga mensen ontmoeten" zei hij terwijl hij rechter op ging zitten. De blauwe vlammen maakten schaduwen op zijn gezicht.

"Mensen ontmoeten en werken."Zei ze spottend. Ze keek weg. "Mensen willen mij niet kennen. Als ik me goed moet voorstellen willen ze door mijn ouders niets meer met me te maken hebben. Maar ze luisteren ook niet naar me. En ik neem geen andere naam. Waarom zou ik dan mensen gaan ontmoeten. Als ze me kort daarna toch wegjagen met alles wat ze hebben." zei Darcia en ze keek weg.

Carlos keek bedenkelijk in de vlammen. "Voor mij werkte het" zei hij enkel. Hij ging met zijn hand door zijn haar en liet de vlammen langzaam een rozige gloed krijgen, terwijl ze nog steeds blauw waren, het zag er magisch uit. Hij keek naar Darcia, wiens tranen over haar wangen stroomden en zo bleef hij naar haar zitten kijken, zonder iets tegen haar te zeggen, of iets te doen.

"Maar ze haten je niet om je familie." zei ze zacht. Darcia veegde de tranen weg en keek even naar Carlos. Ze pakte het glas wijn en gooide het in een keer achterover. Darcia stond op en zuchtte. Ze ging even over haar gezicht heen en zuchtte. "Daniel is aardig. Ik vind dat hij je goed aanvult." zei ze vanuit het niets. Darcia keek naar de vlammen en verder nergens naar.

Carlos knikte. "Oké, je hebt gelijk." Toen ze begon over Daniel schoot er een glimlach over zijn gezicht. Hij sprong op uit zijn stoel. "Kom, Er moet vast wel iets leuks te doen zijn in dit grote huis" zei hij terwijl hij naar haar toe liep, haar hand pakte en haar uit de stoel trok. Hij gaf haar een grote knuffel en een glimlach en keek haar toen vragend aan.

Darcia knuffelde even mee en glimlachte vervolgens. "Er is maar een leuke kamer. Je bent de eerste die hem ziet dus ik hoop dat hij echt zo leuk is." zei Darcia met een kleine glimlach. Ze pakte de hand van Carlos vast en begon hem mee te trekken naar de hal. Om naar boven te gaan. Een hele lange tijd schilderde ze al. Al sinds haar dertiende en ze wilde weten wat Carlos ervan vond. Darcia bedacht zich ineens dat ze over drie weken al jarig was. Natuurlijk zou ze dat niet zeggen want niemand hoefde het te weten.

Carlos liep met haar mee naar de hal. Toen ze de trap opklommen werd Carlos toch wel nieuwsgierig en hij keek haar vragend aan, toen ze opeens voor een deur stonden opende hij hem voorzichtig en gluurde naar binnen. Toen hij de schilderijen zag liep hij naar binnen en hij keek verwonderd om zich heen. "Wow, ik wist helemaal niet dat je dat kon. Ze zijn echt geweldig" zei hij terwijl hij nog steeds om zich heen keek.

Darcia glimlachte, de kamer was verlicht in de namiddagzon. De kamer was wit, de enige witte kamer in het huis. "Het valt wel mee.." zei ze rustig. Vingers gleden over de schilderijen. Het was lang geleden dat ze nog echt geschilderd had. Ze ging op een hoge kruk zitten die bij het raam stond en keek naar haar verfspullen en ineens deed ze haar blouse uit en haar schort aan. Ze pakte een palet en een kwast. Darcia ging voor een groot leeg doek staan. Ze begon met een grijze verf een schetsje te maken, een jongen die gevangen zat, een ketting om zijn enkels. Een potje kaarten die hij langzaam liet vallen en op de grond viel. Ze glimlachte tijdens het schetsen.

Carlos ging achter haar staan en keek met haar mee. De gevangen jongen zag er verdrietig uit. Carlos werd er een beetje droevig van. "Mag ik?" vroeg hij voorzichtig aan haar terwijl hij ook een kwast pakte en in de verf doopte. Hij wachtte op haar goedkeuring.

"Ga je gang." zei ze glimlachend. Ze keek naar Carlos en glimlachte. Darcia bond snel even haar haren vast, ze had de kwast in haar mond, plukjes vielen langs haar gezicht en ze kreeg een paar vlekjes erop, wat ze nieteens opmerkte. Ze glimlachte en bleef rustig schetsen. Het maakte haar rustig. Ze was benieuwd naar wat Carlos wilde gaan doen.

Carlos keek even naar het schilderij wat Darcia had gemaakt en zette toen zijn kwast erop. Hij veegde de verf zo uit dat je de ketting niet meer zag, en het een normale ondergrond leek. Hij zorgde ervoor dat de mond lachend kwam te staan en de ogen vrolijk fonkelden. Toen hij klaar was bekeek hij het resultaat, het was een stuk vrolijker en hij keek naar Darcia, benieuwd of ze wel of niet boos zou worden.