Lang liep er een dame rond opzoek naar een schuilplek, waarvan ze wist dat dit in haar rijk was. Haar naam was Aurora en zij reisde telkens rond naar verschillende plekken. Haar ogen keken kort in het rond, waarbij er een glimlach op haar lippen onstond. Van haar verleden kon ze niets vertellen, dus had ze er geen problemen mee. hoewel ze het liefste er zelf meer weest, maargoed langzaam liep ze gewoon verder. Haar blik tuurde af en toe in het rond, dit omdat ze zeker moest zijn dat ze niet gevolgd werd. Aurora: Dwaalde zo nu en dan wel eens vaker rond, al had ze dit keer gewoon zin gehad in een wandeling. Toen ze een geluid hoorde schrok ze even en ze keek dan ook vluchtig in het rond.