Tomuna ~ Het rijk v/d Tijger

Darcia hoorde de knak en er liep een rilling over haar rug heen. Ze beet op haar lip en keek naar Carlos. "Het spijt me." zei ze zacht tegen hem. Darcia zag het echt als haar fout en in haar ogen zou daar toch echt nooit wat aan veranderen. En dat had ze maar te accepteren. Ze zou voortaan beter op moeten letten. Dat wist ze nu gewoon.

Carlos keek haar aan, met tranen in zijn ogen. "Het is niet jou schuld hoor" zei hij terwijl hij naar zijn bed liep. Daar pakte hij zijn tas van het bed en begon kleren te zoeken. Toen hij genoeg gevonden had stopte hij het erin en draaide zich om. "Zullen we maar gaan dan?" vroeg hij.

Darcia keek naar Carlos en slikte. "Ik vind van wel.." mompelde ze alleen voor zichzelf hoorbaar. Ze volgde hem en keek het meeste van de tijd bedenkelijk naar een punt tot hij vroeg of ze konden gaan. "Natuurlijk." Antwoordde ze hem met een kleine glimlach. Ze was blij dat ze uit dit beklemmende huis weg mocht.

Carlos zwaaide zijn rugtas over zijn schouder. "Kom je?" hij wou hier zo snel mogelijk weg. "O wacht hier maar even" zei hij. Hij liep nog even snel naar de werkkamer van zijn vader, daar was de kluis. Hij pakte er -meer dan- genoeg geld uit en sloot hem toen weer. Het geld stopte hij in zijn rugtas. Toen liep hij terug naar Darcia. "We gaan via de achterdeur, daar kunnen we lighter dan ophalen".

Darcia knikte. Ze wachtte toen hij zei dat ze moest wachten en liep vervolgens met hem mee. "Oké." Antwoordde ze hem rustig. Darcia keek naar Carlos en soms nog even het huis rond. Ze was blij dat hier weg gingen want ze zou hier echt niet lang kunnen blijven. Darcia snapte Carlos totaal, zo moeilijk was dat niet.

Carlos voelde een beklemmend gevoel in zijn borst, dit was de laatste keer dat hij dit alles zou zien, hier was hij opgegroeid. "Nog één dingetje" zei hij terwijl hij een deur in de grote hal opendeed. Deze kamer was licht, de gordijnen waren open en de zonnestralen stroomden de ruimte in. De kamer was bijna helemaal leeg, behalve een piano en een krukje, die in het midden stonden. Carlos liep in een paar rustige, vloeiende stappen naar de piano en hij keek er naar. Zijn vinger ging over de koude toetsen. Hij opende de kruk en daar lagen een paar boeken in, hij haalde ze er uit en stopte die ook nog in zijn tas.

Darcia knikte. Ze wachtte, keek door de deuropening naar de kamer. Het was de enige kamer die haar echt aansprak. Hij had met muziek te maken en dat sprak haar aan. Ze glimlachte er een beetje om. Darcia bedacht dat Carlos dan vast niet de slechtste zou zijn als ze even muziek wilde spelen. En als hij er toch last van had dan zou ze wel een eindje weglopen. Dat kwam altijd wel goed en dat wist Darcia.

Carlos keek nog even naar de piano en liep toen weg. "Kom we gaan" zei hij met vaste stem, maar eigenlijk wou hij gewoon huilen, waarom had zijn vader er zo'n rotzooi van gemaakt. Ze liepen door de keuken naar buiten, Carlos pakte nog even een appel en gooide er ook een naar Darcia. Toen stonden ze op een gigantisch grasveld, en daar was ook Lighter. Carlos liep naar hem toe en haalde de touwen los waar hij mee vast zat. "Ga je mee op Lighter, of wil je lopen, want ik moet wel vliegen". zei hij, het viel nogal op als je met zo'n draak door de straten ging lopen.

Ze ving de appel met gemak en stilletjes aan volgde ze Carlos. Ze keek naar de draak en vervolgens naar boven. "Ik ga wel mee op Lighter. Dan zie ik Loki ook weer eens.." zei ze tegen Carlos. Ze liep naar de draak toe. Niet schuchter of angstig voor het grote wezen. Eerder vriendelijk. Maar eigenlijk hield ze Carlos goed in de gaten. Ze wist wel dat hij er mee zat dat hij hier nog maar heel weinig zou komen. Ze begreep het. Maar ze begreep ook dat hij dit nodig had.

Carlos forceerde een glimlach op zijn gezicht en klom met enige moeite op lighter. Zelf was hij nou eenmaal niet zo groot. Lighter gromde zachtjes, maar niet gemeen en Carlos voelde een stroom van vertrouwen over zich heenkomen. Toen hij wist dat Darcia ook op de draak geklommen was (BTW: sorry dat ik dat schreef, maar anders wordt het een beetje moeilijk om verder te schrijven) fluisterde hij een paar Italiaanse woordjes naar Lighter, die daarna opsteeg.

Niet erg.
-

Darcia was achter Carlos gaan zitten en keek rond terwijl ze opstegen. Al snel zag ze Loki al aankomen. Een grote zwarte draak, met giftige stekels op zijn staart. De felle groene ogen matchten bij die van Darcia en ze glimlachte. Ze hield van Loki op haar eigen manier. En niet van iemand anders. Haar draak betekende alles voor haar en dat wist hij. Hij zelf zou dan ook alles voor Darcia doen.