De Droge Grasvlaktes V/D Tijger

Niet ver weg van Tigir zijn er lang uitgestrekte grasvlaktes. Lang geleden was alles hier helder groen gekleurd. Helaas werden deze gronden zwaar vervuilt waardoor ze hun helder kleur verloren en nu enkel maar droogte en verschroeiing uitstralen. Uiteraard worden hier geen vrolijke picknicken meer gehouden zoals ze dat ooit hebben gedaan maar het is tegenwoordig wel de perfecte plek om te trainen met je draak of huisdier.

Het droge gras kraakte bij ieder stap die hij verder zette. Over ongeveer een goed uur zou hij de hoofdstad Tigir bereiken. De dagelijkse drukte en levendigheid die een stad bezat was hij beginnen missen. Sociaal contact op zich was hij beginnen missen. Zeker nu dat zijn eigen draak hem opnieuw in de steek had gelaten. Dat beest luisterde alleen maar wanneer het haar paste. Maar het feit dat ze hem soms weken lang bleef volgen was niet te ontkennen. Dus ze droeg wel wat betrouwbaarheid in zich mee. Maar over alleen zijn gesproken. Hij had steeds minder en minder het gevoel dat hij hier alleen was. Misschien kwam dat gewoon puur door het feit dat hij dichter bij de stad kwam maar daar leek zijn gevoel niet mee in te stemmen.

Kort gaapte ze even, ze was net wakker geworden op haar paard en had nu alst van haar kont. Ze sprong er snel vanaf en kreunde. Ze haatte de pijn. Darcia keek rond. Deze droge grasvlakte verveelde haar. Maar ze was nuchter. Darcia slikte even, ze vond het lastig aangezien, als ze nuchter was haar illusies met haar begonnen te spelen en daar was ze bang voor als ze nuchter was. Nu viel het nog mee, maar afijn. Darcia deed haar schoenen uit en deed deze in een tas en liep verder op de warme grond en keek rond. In de verte zag ze iemand lopen maar het was iet zo dat ze er nu heen ging rennen.

-
Brb
Lappie wissel.