Het Rijk van de Vissen- Het Lange strand

En toen wist ik haast niets
-
'Misschien wel..' mompelde ze. Darcia keek naar Axel. Ze glimlachte en keek kort naar de lucht. 'Jouw krachten lijken m eigenlijk veel fijner. Een stuk minder verwoestend en misleidend..' zei Darcia. Ze bleef naar de lucht kijken terwijl ze het zei.

"Nou, je wilt niet weten hoe mensen reageren op voedsel dat in mijn hand verschijnt," zei Axel lachend. "Ze verwachten vlees te proeven, wat het ook is. Maar ik denk niet dat dat klopt, want het smaakt gewoon hetzelfde als altijd." Hij grinnikte en gooide een stuk koek, dat net in zijn hand was verschenen, naar Darcia. "Wat vind jij ervan?" vroeg hij nieuwsgierig.

Darcia vind het stuk koek en keek er even naar. Nieuwsgierig proefde ze het. Ze liet de smaak even tot haar doordringen en dacht na. "Ik weet het niet echt.." mompelde ze. "Het heeft wel veel weg van de normale smaak, maar er is toch iets anders aan.." zei ze nadenkend. "Iets dat het een eentonige smaak geeft. Maar verder toch wel lekker hoor." zei ze glimlachend tegen hem. Darcia ging even door haar haren heen en glimlachte vrolijk.

"Zie je wel," zei Axel. "En je wordt er ook niet ziek van, want vergif kan ik niet maken." HIj grinnikte en keek weer naar zijn handen. toch was het ook wel vreemd dat daar eten uitkwam, maar hij zette die gedachte snel van zich af. Het was volkomen normaal om appels uit je handpalmen te schieten.

Darcia keek naar Axel en glimlachte. "Het is voor mij maar goed dat je geen vergif kan maken. Anders zou ik zo dood neervallen." Zei Darcia glimlachend. Ze richtte haar blik weer op Axel met vrolijke ogen. Het vuur was allang verdwenen en ze zat weer rustig op de rots en keek naar Axel.

Axel stuurde weer een nieuwe golf naar zich toe en liet zich was omhoog brengen, de lucht in. Toen hij weer beneden was, zei hij: "Ik ga weer verder, het is nu windstil hierboven, dus ik kan weer normaal vliegen." Hij trok zijn shirt uit en liet zijn vleugels hun werk doen. Een aantal centimeter boven de grond bleef hij zweven. "Tot ziens Darcia, het lijkt me leuk om je weer eens te zien." Hij glimlachte naar haar en vloog toen weg, verder het eiland op.

Jayden volgde Anna nu al een heel stuk. Waardoor ze nu op het lange strand waren. Het meisje kirde van plezier terwijl ze over de rotsblokken klom. Jayden volgde haar vrolijk. "Pas je wel op lieverd." zei hij tegen haar. Jayden glimlachte, kort deed hij zijn haren even uit zijn gezicht. Anna keek op naar haar vader. "Papa! Kijk! Grote rots!" riep ze vrolijk. Jayden knikte. "Maar ik weet niet of we daar heen moeten lieverd." zei hij tegen haar.

Shelby zat op een rots op het lange strand, te kijken naar het water. Ze had de eb al meegemaakt, en nu werd het weer vloed. Ze zat hier dus al een tijdje. Helemaal opgegaan in het tekenen. Ze tekende dit keer geen kleding maar de zee, en het uitzicht. De vogels, de zandkorrels. Alles wat ze zag. In gedachte verzonken keek ze naar de zee. Het was hier prachtig, en rustig..

Ineens zag het jonge meisje een vrouw ergens zitten. Aangezien ze al voor haar vader uit liep klom ze nu naar de vrouw toe. "Allo!" Kirde ze vrolijk tegen de onbekende vrouw. Jayden volgde snel zijn dochter naar de vrouw toe. "Stoort ze?" vroeg hij snel. Hij zou niet willen dat Anna mensen stoorde maar het was nou eenmaal een kind met een zeer eigen wil.

Shelby keek verschrikt op van een kinder stemmetje. "Hee." zei ze verschrikt, maar vriendelijk. Ze keek op naar de jongeman die naast haar stond. "Uhm, ne e nee hoor." stamelde ze verlegen. Ow die verlegenheid tegenover jongens toch altijd... Het meisje was rond een jaar of 4, 5 en zag er heel lief uit. De jongen, haar broer dacht ze, was best knap met zijn groene ogen, en donkere haar. Ze glimlachte. Ze keek weer naar het meisje. "Hee lieverdje, ik ben Shelby, en wie ben jij?" vroeg ze verlegen.

Het meisje keek naar de vrouw die met haar sprak. "Ik ben Anna. En dit is papa." zei ze ook gelijk tegen de vrouw. Jayden had naar de vrouw gekeken en glimlachte een beetje. Hij hield zich een beetje afzijdig aangezien Anna graag zelf dingen ondernam. Jayden was op een van de rotsen gegaan en deed het jurkje van Anna even goed. Ze stond ver genoeg van de kant af en dat vond hij wel prettig.

Ze keek geschokt naar de jongen, haar vader. Snel trok ze haar gezicht weer in de plooi, en glimlachte naar het meisje. "Anna, dat is een mooie naam zeg"zei ze glimlachend. "En wat heb je een mooi jurkje aan zeg. Heb je die met je mama gekocht?" vroeg ze niet wetend dat ze die niet had.. Ze keek weer naar de jongen die haar vader bleek te zijn. Ze glimlachte, en bloosde een beetje omdat ze zo geschokt had gekeken..

Anna keek even naar haar vader. "Ik heb geen mama. Papa heeft hem voor me uitgezocht." zei Anna. Jayden keek naar Anna en slikte even. "Haar moeder is bij haar geboorte overleden." Legte hij uit. "En ik heb eigenlijk geen nieuwe vriendin dus Anna en ik doen alles samen.." zei hij tegen Shelby. Hij glimlachte vriendelijk en vrolijk. "Jouw haren zijn mooi!" zei Anna alsof er niets aan de hand was.

Oeps.. Dat was niet zo handig van haar.."Dan heeft je papa een hele goede smaak Anna" zei ze tegen het meisje. Het was echt een heel schattig jurkje, precies iest wat zij ook zou uitgezocht hebben. Ze keek op naar de jongen "ik uhm.. Sorry het spijt me.." Ze wendde zich weer tot Anna, "Ow vind je? Dankje" zei ze glimlachend, en pakt een streng van haar haar, het was zwart en glanzend, niet echt mooi vond ze. Maar ze had geen zin om te verven té fake."Jij hebt ook mooi haar zeg" zei ze vriendelijk. Ze keek weer naar de jongen.. Hij zag er erg vriendelijk uit. "Hoe heet je eigenlijk?" vroeg ze verlegen.

Jayden glimlachte. "Het is oké." zei hij gelijk geruststellend tegen het meisje. Anna bloosde en keek even naar haar vader. "Ik ben Jayden." zei hij glimlachend en hij keek naar Shelby. Met zijn glimlach ontstonden ook kleine kuiltjes in zijn wangen maar afijn, hij was die allang vergeten. Vroeger prikte Anna erin maar nu vond ze het heel gewoon bij haar papa. Jayden glimlachte en keek naar Anna. "Ik denk dat jullie allebei mooi haar hebben." zei hij glimlachend tegen haar en Shelby.

"Gelukkig..." zei ze opgelucht. Ze wist hoe vervelend het kon zijn als mensen dat zeiden, en je hun dan moest verbeteren... "Aangenaam" zei ze glimlachend. "En dankje.." zei ze blozend om het compliment. Ze keek weer naar Anna, het was echt een schattig meisje, zo'n zusje zou ze ook wel willen. En als ze ouder was, als dochtertje.. Ze grinnikte inzichzelf, ze was pas 16 dan hoefde je daar nog niet over na te denken.. Toch? "En Anna, waar hou je het meeste van dan?" vroeg ze glimlachend. Ze keek weer even op naar Yayden, en schonk hem ook een verlegen glimlach.

Jayden glimlachte en keek van Anna even naar Shelby en glimlachte vrolijk en vriendelijk terug. De kuiltjes die net al een beetje zichtbaar waren werden iets dieper en Anna keek even naar haar vader. Ze boog zich voorover naar de vrouw toe alsof ze een geheimpje ging vertellen, wat Jayden natuurlijk allang wist. "Van Timor en Rice. Rice is mijn knuffel, het is een hele mooie beer en Timor.. Hij woont in het dorp." zei het meisje verlegen en glimlachend. Jayden keek naar Anna. "En hou je dan niet van mij.?" vroeg hij haar uitdagend met een ondeugende blik in zijn ogen. Bij Jayden was Anna echt zijn bron van leven. Hij hield echt zo zielsveel van haar.

"Oh, ben je verliefd Anna?" vroeg ze plagend. Wat lief, dat had zij vroeger ook gehad, en dan ging haar broer haar daar altijd mee plagen.. Even vertrok haar gezicht, maar ze had het snel weer onder controle en glimlachte naar Anna,"Je houdt vast ook wel van je papa niet?" vroeg ze glimlachend. Ze keek weer naar Yayden, met hoeveel liefde hij naar Anna keek, hij was echt zielsgelukkig met zijn dochtertje. Zo had haar vader ooit ook naar haar gekeken, wat was dat een prachtige tijd..

Blosjes verschenen op de wangen van het jonge meisje en een klein glimlachje lag op haar lippen. Anna knikte. "Jawel, maar dat is papa. Dat weet ie." zei ze glimlachend. Soms praatte ze nog gebrekkig maar het ging wel redelijk goed met het praten. Kort streek Jayden door de haren van Anna. "Dat is waar." Beaamde hij het. Jayden keek even op, in de ogen van Shelby en glimlachte.

Shelby keek en glimlachte verlegen terug, wat was dat toch altijd bij die jongesn.. dat ze zo verlegen werd. Ze keek weer naar Anna, "En weet Timor ook dat je hem leuk vind liefie?" vroeg ze lief. Het was zo leuk om met een klein meisje te praten, ze vonden alles prachtig en lief. "En hoe oud ben je Anna?" vroeg ze benieuw naar het meisje. Ze keek weer op naar Jayden, hij was veel groter dan haar, en keek in zijn felgroene ogen. Die waren werkelijk prachtig. En hij had kuiltjes in zijn wangen, hoezo schattig.. dacht ze. Ze begon een beetje te blozen.. Maar keek niet weg..

Jayden keek naar Anna die zich concentreerde op Shelby. "Dat weet ik niet.." mompelde het meisje verlegen. "En ik ben vijf jaar. En jij dan?" vroeg ze glimlachend terug. Jayden keek naar Shelby en glimlachte vriendelijke. Nog altijd. Hij vond haar ogen echt mooi om naar te kijken en de blosjes op haar wangen vond hij eker heel erg schattig. Jayden keek even naar Anna die het meisje maar wat interessant vond.

"Dan ben je al een grote meid zeg" zei ze glimlachend, "Ik ben 16.. Dat is wel wat ouder dan jou." "En weet je Anna, Timor vind jou vast ook leuk" ze was zo'n leuk meisje, hoe kon hij haar nou niet leuk vinden? Ze was een schatje. Ze zag dat Jayden naar haar keek, ze sloeg haar ogen neer en probeerde ze weer wat te verbergen met haar haar. Hij had vast al wel gezien dat ze verschilden van kleur.. Maar ze had liever niet dat het te veel in het zicht bleef. Ze glimlachte naar Anna, Jayden's gezicht vermijdend.

Jayden zag hoe Shelby haar ogen neersloeg. Hij wist dat het door hem kwam maar vond het wel jammer. Ze waren mooi om in te kijken. Anna glimlachte en keek naar Shelby. "Papa is nog ouder dan jou." zei Anna vrolijk. Ze bloosde bij de woorden van Shelby. "Dankjewel!" zei ze glimlachend. Anna gaf het meisje een vrolijke knuffel.

Ze moest lachen om het enthousiasme van het meisje, en vond het fijn dat ze haar aardig bleek te vinden. Ze knuffelde het meisje terug en gaf haar een kus op haar bolletje.. "Oja, hoe oud is je papa dan? Of mag ik dat niet weten?" vroeg ze grijnzend, en keek toch weer naar Jayden. En sloeg daarna haar ogen weer neer. "Heb je ook hobby's liefie?" vroeg ze Anna, bij sommige mensen had zo'n koosnaampje gemaakt geklonken, maar bij Shelby was dat niet het geval. She smiled.

Anna keek even naar haar vader en glimlachte. "Papa is vierentwintig.." zei ze grijnzend. Alsof het toch een geheimpje was. Ze keek naar Shelby en dacht even na. "Spelen met de kinderen uit het dorp of papa helpen als hij de mensen uit het dorp helpt met het land." zei Anna met de grootste zekerheid. Jayden glimlachte erom. Ja, hij was best oud. Dat wist hij wel maar dat maakte hem niets uit. Hij was blij dat Anna het zo goed met Shelby kon vinden.