Het Rijk van de Vissen- Het Lange strand

Hij was ouder, natuurlijk. "Zo toemaar, en waar help je dan mee?" vroeg ze Anna nieuwschierig, het meisje was niet verlegen, echt totaal niet. Ze was nu al zeker van zichzelf, een goede eigenschap vond ze. Dat had ze ook wel nodig in deze wereld.. Ze vroeg zich af wat haar vader dan voor iets was, burgemeester, landheer of een gewoon een behulpzaam iemand, of allemaal. Ze sloeg haar tekenboek dicht, dacht er ineens weer aan. En zorgde ervoor dat het niet vies werd. En stak het in het rugzakje dat ze bij had. Bij haar andere spullen, onder andere het fluitje voor Emi.

"Nou, met het land omploegen en dingen planten. Papa zegt dat het goed is om de boeren te helpen. Zij zorgen voor ons eten en we kunnen er best wat voor terug doen. Bovendien wonen ze in ons dorp en papa vind dat mensen elkaar moeten helpen in deze tijden." zei het meisje alsof ze dat op school gehad had en heel leuk vond. Ze keek naar Shelby en volgde nieuwsgierig al haar bewegingen maar zei niets. Jayden keek naar de zee en dacht aan Anna. In zijn ogen had iedere vrouw wel iets weg van haar al was dat bij Shelby moeilijk te ontdekken en dat voelde goed.

"Dat vind ik ook, mensen helpen. Al kan ik niet veel doen om ze te helpen.. Ik kan zelf maar net rondkomen en mijn kamertje betalen, het enige waar ik mee kan helpen is kleren voor ze maken." zei ze glimlachend. Wat lief dat Anna zo behulpzaam was. En dat gold natuurlijk ook voor Jayden. Zover ze van hem wist had hij alles wat je maar zou wensen.. Maar zolang kende ze hem niet, eigenlijk gewoon niet. Shelby had door dat Anna keek hoe ze haar tekenboek opberg, deze stond niet alleen vol met kleding, ook met andere dingen. "Wil je anders even kijken?"vroeg ze aarzelend. En pakte haar tekenboek weer uit haar tas, aarzelend. En keek even naar Jayden die naar de zee keek..

Anna glimlachte en keek naar Shelby. Ze begreep niet alles maar wel veel. "Misschien mag je een keer bij ons logeren! We hebben heel veel ruimte! Dat mag vast wel van papa!" Anna draaide zich om en trok haar vader aan zijn mouw. "Toch papa?"Even keek Jayden Anna verdwaasd aan en knikte toen. "Natuurlijk, maar ik kan Shelby toch niet ontvoeren om haar mee te nemen." zei hij glimlachend. Het meisje was alweer afgeleid toen Shelby haar tekenblok tevoorschijn wilde halen. "Ja graag!" zei het meisje enthousiast.

Shelby begon te blozen toen ze het aanbod hoorde.."Nou uhm..uh ik wil jullie niet tot last zijn hoor.." stamelde ze.. Ze zou het wel leuk vinden, om mensen te helpen. Misschien kon ze wel kleding voor ze naaien als ze dat nodig hadden.. Ze gaf Anna haar tekenboek, het meisje was echt razendenthousiast om het te zien, ze glimlachte erom.. Ze keek naar Jayden, en moest weer glimlachen.

Sorry voor het reageren met Darcia maar op mobiel lukt wisselen niet..
-
Jayden keek naar Anna. 'Ons zul je niet tot last zijn. Als het echt moet zou je ons, nou ja mij want Anna vind je toch wel, kunnen ontlopen in hetzelfde huis.' zei Jayden. Hij keek op, naar Shelby en glimlachte naar haar. Hij bleef in har ogen kijken en bleef glimlachen. Anna opende voorzichtig het tekenboek en keek naar de prachtige tekeningen. 'Wat mooi!' zei hhet kleine meisje vo bewondeing en ze lkeek weer op naar Shelby.

"Dankje.." zei ze verlegen. Ze keek terug naar Jayden, misschien vond hij haar ogen wel niet lelijk.. Of juist wel, en keek hij daarom steeds.. "Misschien, als jullie het leuk zouden vinden." "En ik wil wel betalen voor mijn kosten, en helpen!" zei ze. Ze wilde niet tot last zijn, maar ze zou het wel gezellig vinden. Anders zat ze thuis toch maar alleen. Ze keek naar Shelby, die verrukt naar de plaatjes van stranden, weides en jurkjes enzo keek. She smiledd.

"Betalen? Geen sprake van. Een logé betaald niet. Ben je helemaal gek geworden?" zei hij tegen haar. Glimlachend keek hij even naar Anna die heel erg genoot. Jayden keek naar Shelby en glimlachte. "En we zouden het zeker wel echt heel leuk vinden. We hebben haast nooit gezelschap. Zeker geen mensen die we samen hebben leren kennen." zei hij glimlachend tegen Shelby.

Ze begon te blozen, toen hij zei dat hij en Anna natuurlijk ook, het leuk zouden vinden. "Uhm.. Nou goed.. Ik doe het." zei ze verlegen. Ze zou hun, en de mensen daar zo veel mogelijk proberen te helpen, om toch iets terug te doen. "Als ik maar wel mag helpen, zodat ik in ieder geval een beetje werk jullie uit handen kan nemen." zei ze glimlachend. Shelby keek naar Anna, "Vind je ze mooi?"vroeg ze verlegen.. "Ik kan wel een keer iets voor jou maken als je wilt?"

Jayden glimlachte breed. "Geweldig en dat zal ik je niet verbieden. Een paar extra handen is nooit verkeerd." Zei hij glimlachend tegen haar. Jayden vond het leuk dat er een logé kwam en Anna keek ook vrolijk op. "Ja! Ze zijn prachtig!" zei ze vrolijk. Anna klapte voorzichtig het blok weer dicht en gaf hem terug. "Ze zijn echt heel erg mooi!" zei Anna glimlachend. Jayden streek door de haren van Anna en die glimlachte en pakte dat hand van haar vader vast.

"Leuk, spreken we al iets af? of moet ik gewoon spontaan langs komen?" vroeg ze lachend. Waarschijnlijk zou afspreken fijner zijn, dan was alles georganiseerder, hoewel dat bij haar toch eigenlijk nooit was. Ze was een chaoot eerste klas. En vergat bijna alles. Dus zou ze ook op moeten schrijven wanneer, hoelaat en waar. "Dankjewel" zei ze, een verlate reactie op het compliment van Anna. Ze glimlachte vrolijk naar Jayden en Anna.

New
-
Darcia lag op het strand. Haar mantel lag onder haar. Ze had har kleren weer aan. Ze had vannacht samen met een jongen 'geslapen' bij de rotsen. 's ochtends was hij vertrokken en had haar alleen achtergelaten. Nu had ze zich aangekleed en keek uit over de zee. Ze had een rokje aan, erboven een topje en erover haar mantel. De wind speelde met haar haren en haar blik was triest enm afwezig.

Noah liep rustig over het zand terwijl Mion voor hem rond vloog en vrolijk tegen hem praatte. Noah glimlachte alleen en keek het strand rond. Het was hier zo mooi. Zo groot en open. De frisse zeelucht en het ruisende water brachten Noah rust en een fijn gevoel. Omdat hij een watertype was, was dit echt de plek voor hem. Hij wou dolgraag zwemmen in het zoute zeewater maar helaas had hij nog altijd de verandering waarvan hij wou dat niemand die zag anders zou hij er allang in gesprongen zijn. Hij zuchtte diep en zag in de verte iemand zitten. Wie het was wist hij niet.

Darcia zuchtte. Haar gedachten kwamen weer naar haar toe. Nu ze geen alcohol of seks had was ze helemaal nuchter en werd ze haast bang van haar eigen gedachten. Ze slikte even en keek naar de zee. Ze luisterde niet naar de geluiden om haar heen. Er zat veel te veel geluid in haar hoofd. Afijn, wat moest ze anders..

Elisabeth liep met een geïrriteerde uitdrukking langs de kustlijn.
Ze heeft het zand nooit echt plezierig gevonden. Omdat ze een levende pop was, konden door het zand haar gewrichten vast komen te zitten. De zee daarentegen vond ze geweldig. Omdat ze geen adem hoefde te halen kon ze urenlang onderwater blijven. Ze droomde langzaam weg terwijl ze verder liep. "Waarom heb ik ook ja gezegd tegen Rosario. Als hij zonodig een koningskrab wou hebben, kon hij toch ook gewoon zelf er een halen. Maar nee, hij moest weer zonodig een ijsdraak zijn. 'Als ik hem vasthou bevriest hij.' zegt ie. Pfff, wat een onzin." Ze schrok wakker uit haar gedachtengang en zag verderop een jongen staan met een grappig draakje dat boven hem vloog. Stiekem sloop ze naar hem toe en fluisterde in zijn oor op een vrolijke toon: "Naar wie kijk je?"

Erm, sorry dat ik het zeg maar we waren hier samen aan het meeten (A)
---

Noah besloot om gewoon langs haar heen te lopen sinds hij niet echt iemand was om met onbekenden te gaan praten. Maar toen hij dichterbij was herkende hij haar. Het was Darcia... Drastisch veranderd. Noah liep op haar af en schonk haar een glimlach. 'Hey, Darcia. Leuk om je weer te zien.' zei hij vrolijk. Mion ging uit nieuwsgierigheid naast Darcia zitten en snuffelde wat aan haar arm.

Darcia luisterde naar de zee en keek verdwaasd op toen ze haar naam hoorde vallen. Ze keek naar de persoon die het zei en voelde vervolgens iets aan haar arm snuffelen. "Noah.."zei ze verbaasd. Ze had niet verwacht een bekende tegen te komen. "Ja, ook leuk om jou weer te zien." zei ze eerlijk en glimlachend. Ergens schaamde ze zich voor zichzelf maar toen ze even weg keek was dat gevoel alweer verdwenen.