Rijk van de Stier-Zomerkamp van de Fletcherstam

Christian nam Darcia's hoofd tussen zijn handen en kuste haar liefdevol. 'Ik hou ook van jou.' Zei hij met heldere stem en oprechte, maar verliefde blik in zijn ogen. 'Ik ben zo blij dat je oké bent.' Zei hij. Hij gaf haar een zacht kusje op haar voorhoofd voor hij haar losliet en Knight aan haar gaf. 'Rijd rustig.' Zei hij tegen Rowan. 'En bedankt dat je voor haar zorgt.' Rowan knikte en zei:'Geen probleem vriend.' Met een amicale glimlach op zijn gezicht schudde hij Christian's hand. Christian stapte weer op Fred en aaide Darcia nog even over haar hoofd voordat hij weer wegreed, diep het bos in.

Darcia had hem terug gekust. Ze keek hem na, nog steeds met moeite om haar tranen niet te laten lopen. Ze keek naar Rowan die alleen maar verlekkerd naar haar keek. "Rot op! Je bent een gore klootzak! Breng me terug en laat me met rust!" siste Darcia. Ze stapte op KNight en keek naar Rowan. "Wat zei je schoonheid?" vroeg hij haar met een glimlachje. "Rowan, wil je me alsjeblieft naar het kamp brengen." vroeg ze met een gezicht richting Knight. Ze wilde niet met Rowan mee, ze wide bij Christian zijn.

Christian was zich niet bewust van het hele verhaal. Later zou hij zich voor zijn kop slaan. Hij liet de persoon waarvan hij hield meegaan met een vent die verkeerde dingen met haar zou doen. Haar pijn zou doen. Maar nu, nu jaagde hij gewoon zoals altijd. Na een paar uur jacht was hij niet eens meer super bezorgd. Heel zijn gedachten gingen uit naar het vangen van dieren. Toen hij en Ethan samen een groot hert schoten dacht hij weer even terug aan wat er gebeurd was, maar hij was er heilig van overtuigd dat hij het goede had gedaan. Hij was zich absoluut van geen kwaad bewust.

Darcia was zeker niet gelijk terug naar het kamp gebracht. Zeker niet. Rowan leidde haar naar een afgelegen stuk van het bos. Bracht haar naar de grond en had haar ontdaan van haar kleding waarna hij haar tegen haar wil in gebruikt had, dus kort gezegd verkracht had. Ze had rode ogen van het huilen en echt overal pijn. Daarna werd ze wel naar het kamp gebracht nadat Rowan tevreden was geweest en voor nog een aantal blauwe plekken gezorgd had. Nu lag ze in de tent van Christian. Zachtjes huilend zodat ze niet op zou vallen, met Rowan die buiten de tent zat te wachten op Chris.

Christian kwam trots terug van jagen. Er waren twee herten, vijf vossen en nog een aantal watervogels geschoten, dus hij was erg tevreden. Nadat alle dieren bij de viller afgegeven waren en Fred met haver en water terug op het veld stond liep hij richting zijn tent. Hij zag Rowan voor de tent zitten. Hij glimlachte. 'Heb je haar veilig thuisgebracht?' Vroeg hij aan hem, aannemend dat het antwoord ja zou zijn. Hij wou eigenlijk de tent al in lopen maar wachtte bij nader inzien toch nog maar even zodat hij Rowan nog een keer fatsoenlijk kon bedanken voor zijn vriendendienst.

Darcia hoorde de stem van Christian na een tijdje. En vervolgens de stem van Rowan. "Ja, er zijn geen problemen gekomen. Ze heeft alleen een beetje last van de blauwe plekken." zei Rowan tegen Christian en hij glimlachte. Darcia slikte en begon snel haar tranen te drogen. Ze beet op haar onderlip. Ze keek voor zich uit, haar hele lichaam deed pijn door de ruwe behandeling van Rowan en ze had de neiging om opnieuw te gaan huilen.

'Dankjewel man.' Zei Christian met een glimlach tegen Rowan. 'Maar ik ga nu mijn laarzen uitdoen, want ik voel mijn voeten niet meer.' Zei hij tegen hem. Rowan knikte en Christian liep de tent in. Hij zag Darcia liggen op het bed en zag ook dat ze dikke, rode ogen had. Ze had overduidelijk gehuild. Alle zorgen over pijn aan zijn voeten en de roes van de jacht waren onmiddelijk verdwenen. 'Lieverd, wat is er?' Vroeg hij, helemaal van slag. Hij wist dat er iets gebeurd moest zijn. Iets wat Rowan niet verteld had.

Darcia keek toen Christian binnenkwam en knikte zactjes ten teken van begroeting.. Ze keek naar hem en schudde haar hoofd. "Er is niets." zei ze met een schorre en zachte stem tegen hem. Ze keek weg van hem, ze mocht het niet vertellen, dan zou ze nog meer pijn krijgen dan dat ze nu had. En nu verging ze al van de pijn dat ze moeite had om te stoppen met huilen. Ze snifte even en keek nog altijd weg.

Christian ging op het bed zitten en ving haar blik toch op. Hij legde een hand op haar wang. 'Lieverd, er is wel iets. Ik weet zeker dat er iets is. Vertel het nou maar. Dit kan echt niet van die eerste val komen. Wat is er? Vertrouw je me niet?' Vroeg hij. Zijn hand gleed vanaf haar wang naar haar nek, waar hij vreemde blauwe plekken ontdekte. Die konden niet van vallen komen. Hij keek nu serieus naar Darcia. 'Darc, jij gaat mij nu vertellen wat er gebeurd is.' Zei hij vastberaden.

Darcia voelde zijn hand over haar wang glijden. Ze vertrouwde hem, ze wilde hem zo graag vertrouwen. "Ik weet niet hoe ik moet zeggen." zei ze zacht tegen hem. Darcia trok hem naar zich toe en streek over zijn wang. "Het spijt me zo Chris, het spijt me zo." zei ze zacht fluisterend en tranen stroomden weer over haar wangen heen. "Rowan.. Hij is jaloers, op jou. Omdat ik in mijn eerdere slechte dagen zijn aandacht kreeg, in de vorm van lichamelijk contact. Alleen hij wilde meer. Maar ik wilde niet. En toen kwam ik hier.. En daarnet deed hij me even pijn om duidelijk te maken dat hij er niet blij mee was.." Vertelde Darcia, niet dat het alles was. Bij lange na niet want ze huilde nog steeds. Ze keek hem aan, maar ze wilde het Chris niet vertellen, ze vond dat het haar eigen schuld was geweest.

Christian's ogen werden groot. 'Wacht, is Rowan, Rowan?' Vroeg hij verward. Hij had nooit de link gelegd tussen Rowan, zijn vriend, en Rowan, de man waarvoor hij Darcia mee naar het kamp had genomen. Hoe kon hij zo stom zijn? Hij dacht haar te beschermen en hij joeg haar alleen maar recht in zijn armen. Hij had haar alleen met hem gelaten. Hij haatte zichzelf echt op dit moment. 'Hoe kon ik zo stom zijn.' Mompelde hij en hij draaide zich weg van Darcia. Hij balde zijn vuisten totdat zijn knokkels wit werden. Hij was zo verschrikkelijk kwaad dat zijn handen spontaan vlam vatten. Een enkele traan van woede en schuldgevoel liep over zijn wang.

"Christian.." Fluisterde ze zachtjes. "Het is niet jouw schuld. Het is mijn schuld dat ik niets gezegd heb, en dat hij daardoor de kans had om aan me te zitten. Het spijt me zo dat ik niet gelijk heb aangegeven dat ik hem kende. Maar ik wilde je geen zorgen laten maken of kwetsen. Jullie zien eruit als zulke goede vrienden en dat wilde ik niet kapot maken." fluisterde Darcia. Ze wist niet of Chris het zou opvatten zoals ze het misschien bedoelde, dat hij haar verkracht had. Ze draaide hem terug. "Het spijt me Chris." zei ze zacht tegen hem.

Christian draaide zich meteen naar Darcia toe bij de woorden aan me zitten. 'Hij heeft WAT?' Vroeg hij woedend. Niet eens woedend op Rowan, maar vooral woedend op zichzelf. 'Darcia, niets hiervan is jouw schuld. Ik had het moeten zien. Ik had je niet alleen met hem moeten laten. Ik ben zo stom. Hoe heb ik dit jou kunnen laten overkomen. Hoe... Hoe...' Hij schreeuwde van frustratie. Hij merkte nu pas dat zijn handen nog steeds vlamden. Hij doofde ze en bracht zijn gezicht dicht bij dat van Darcia. 'Hoe heb ik kunnen beloven dat ik jou zou beschermen en je alleen maar in nog meer gevaar kunnen bregen.' Mompelde hij.

Darcia hoorde Chris schreeuwen en voelde nog altijd tranen over haar wangen lopen. Darcia keek naar hem. "Het is niet jouw schuld Chris, zeg dat nou niet. Het is niet jouw schuld, het kan niet jouw schuld zijn. Je probeerde alles te doen voor mij, je kon er niets aan doen omdat je het gewoon niet wist." zei ze zacht tegen hem. "Alsjeblieft, geef jezelf niet de schuld. Alsjeblieft Christian." zei ze fluisterend tegen hem. Ze streelde zijn wang even en verborg haar hoofd vervolgens tegen zijn borstkas, ze moest even uithuilen.

Christian sloeg zijn armen zo zachtjes om Darcia heen dat ze het bijna niet zou voelen. Het laatste wat hij nu wilde was haar op wat voor een manier pijn doen. Hij had wel bedacht wat Rowan allemaal met haar gedaan had. Zo moeilijk was het niet. Nu moest hij alleen nog bedenken wat hij eraan ging doen. Het liefst wou hij hem omleggen, maar dat ging zo gemakkelijk niet. Hij geloofde Darcia. Maar hoe zou het zitten me de rest in het kamp? Hij vond nog steeds dat alles zijn schuld was, maar zei dit maar niet meer tegen Darcia. In plaats daarvan streek hij zachtjes door haar haar en mompelde iets wat neerkwam op 'Ik zorg wel dat het weer goedkomt.' Het klonk allleen niet zo zelfverzekerd.

Darcia voelde ze wel, ze voelde alles. Darcia huilde uit, ze huilde alle pijn eruit. Ze kon niets anders nu ze zich zo veilig voelde. Uiteindelijk kwamen de tranen niet meer. "Chris.. Ik ben bang, hij dreigde, dat als ik het je zou vertellen hij me nog meer pijn zou doen. Dat ik je zou gaan vervelen en dat hij in die tijd mij mooi kon misbruiken. Ik ben zo bng voor als hij het opnieuw probeert te doen. Het deed zo veel pijn." Fluisterde Darcia zachtjes. Ze keek naar hem. "Het spijt me Darcia, dat ik je hier mee op scheep.." zei ze vervolgens zacht. Ze vond het oneerlijk voor hem.

Christian streelde o zo zachtjes door Darcia's haar. 'Je scheept me nergens mee op. Ik wil dat je me het voortaan meteen zegt. Waar hij ook mee dreigt. Als hij jou ooit nog maar met een vinger aanraaktzorg ik ervoor dat hij geen vingers meer heeft om je mee aan te raken.' Zei hij zachtjes terwijl hij haar diep in de ogen keek. 'Hij doet jou nooit meer wat aan. En jij zal mij nooit gaan vervelen.' Zei hij liefdevol. Hij gaf haar een vederlicht kusje op haar voorhoofd. Hij zou haar wel echt willen zoenen, maar hij bedacht zich op het laatste moment. Dat was waarschijnlijk het laatste waar Darcia behoefte aan had.

Darcia keek naar hem en knikte. "Dat zal ik doen.." zei ze zacht tegen hem. Darcia sloot haar ogen even. "Ik hou van je Chris. Echt. Ik wilde je gewoon geen pijn doen door die vriendschap te verstoren.." zei ze zacht tegen hem. Darcia beet op haar onderlip en keek weer op naar hem. "Dankje Christian.. Dankjewel." zei ze tegen hem en streek zachtjes over zijn wang heen met haar bleke hand, ze was gewoon altijd bleek.

'Jij hebt geen vriendschap verstoord, dat heeft Rowan gedaan. Niets hiervan is ook maar een klein beetje jouw schuld. Onthoud dat als ik zijn neus breek.' Zei Christian zachtjes. Zijn hand streek nog steeds liefkozend door Darcia's haar. 'Ik houd van jou, en dat is meer waard dan een vriendschap met iemand die met je vriendin gaat lopen klooien. Je wilt niet weten hoe kwaad ik ben, Darc.' Zei hij vastberaden. Hij legder zijn hand in haar middel en duwde haar zachtjes tegen zich aan.

Darcia keek naar hem en knikte. Hij had gelijk. Het was dat ze te weinig kracht had, anders had ze zelf de neus van Rowan gebroken. Darcia keek naar Christian. "Ik denk dat ik dat wel ga zien als je zijn neus breekt."zei Darcia zacht tegen hem. Ze bleef tegen hem aan zitten. Ze hield zo ontzettend veel van hem. "Het is dat jij sterker bent, anders wilde ik zijn neus breken.." zei ze zachtjes tegen hem. Darcia glimlachte zwakjes en keek naar hem.

Christian glimlachte. Dit eas de Darcia die hij kende. De darcia waar hij verlief op wasgeworden en de Darcia van wie hij hield. 'Wil je dat ik het nu doe? Of morgen? Ik prefereer nu.' Zei Chris met een glimlach tegen Darcia terwijl hij met zijn vingers door haar prachtige zwarte haar heen kamde. 'Ik laat hem nooit mEer bij jou in de buurt komen. Beloofd.' Zei hij zachtjes, bijna onhoorbaar.

Darcia grinnikte zachtjes. "We gaan voor nu." zei ze zacht tegen hem. Al was het bijna onhoorbaar toch hoorde ze het. "Dat zit wel goed..' zei ze zachtjes tegen hem. Ze kuste hem op zijn lippen. "Ik hou van je Chris." zei ze zacht tegen hem. Darcia wist dat ze het niet beter had kunnen treffen met hem. Hij was gewoon perfect.

Dat liet Chris zich geen twee keer zeggen. Hij kuste Darcia snel maar liefdevol terug enliep daarna meteen de tent uit. Hij keek snel om zich heen en liep op Rowan af. Hij verhitte zijn knokkels en gaf hem onverwachts een keiharde stomp in zijn gezicht. 'Je mag blij zijn dat het geen oorlog meer is. Weet je wat onze stam toen deed met verkrachters?' Vroeg hij woest. 'Ze zorgden ervoor dat ze dat nooit meer konden doen.' Zei hij bruusk. Hij gaf de ineengezakte Rowan een knietje op de plek waar zijn beneb samenkwamen.

Darcia stond op, ze volgde hem, veegde de tranen van haar wangen en keek naar Rowan die door Christian geslagen werd. Ze beet op haar onderlip maar voelde geen schuld. Misschien wel pijn, omdat het haar pijnlijk leek, maar dit vond ze niet erg. Al zou ze Christian zometeen wel moeten kalmeren. Maar dat was het meer dan waard. Hij was alles meer dan waard. En eigenlijk hadden ze het aan Rowan te danken dat ze nu samen waren. Ze glimlachte een beetje terwijl ze dromerig naar Chris keek, ze was echt dol op hem.

Oeh, ik heb een plannetje waardoor er nog meer drama komt Doen?
-
Christian bleef maar op Rowan inslaan. Hij was zo verschrikkelijk woedend dat hij zichzelf niet meer in de hand had. Hij incasseerde zelf ook de nodige klappen. Rowan ging niet zonder gevecht ten onder. Er ontstond een opstootje en na een minuut waren Ethan, Gyllian en John gehaald om de vechtenden uit elkaar te halen. Gyllian en Ethan hadden Chris vast en John boog zich over een nogal in de war en lamgeslagen Rowan. Christian probeerde nog steeds om Rowan te raken. Met zijn voeten, vuisten, spuug.