De luchttempels ~ Het rijk van de tweeling

In een kleine uithoek van het rijk van de Tweeling, zijn de luchttempels. Vroeger werden deze druk bezocht, maar nu komt er eigenlijk bijna niemand hier. Ze zijn erg beschadigd, de muren en beelden van goden zijn afgebrokkeld en sommige gebouwen zijn gewoon helemaal weggevaagd. De meeste gebouwen staan gewoon op de grond, maar sommige hangen op een mysterieuze wijze, in de lucht. Je kunt hier komen om te bidden of gewoon even stil te zijn.

Aantal personen: Niet veel
Regels: Maak de kapotte gebouwen niet nog verder stuk, of de luchtgoden zullen je tot de dood achtervolgen.

Met veel kabaal landde er een rode draak bij de luchttempels. Mira was nog jong en moest nog aan haar landing werken. Narah liet zich van de rug van haar draak afglijden en keek rond. 'Kijk uit dat je niets verder verwoest met je staart.' Waarschuwde het meisje haar draak in gedachten. Op haar gemak liep ze verder tot ze bij een beeld kwam waarvan het hoofd was afgebrokkeld. "Wat een leuk zicht," mompelde Narah sarcastisch terwijl ze rustig verder liep. Soms voelde ze een zucht wind langs haar heen gaan en merkte de aanwezigheid van de luchtgoden op. Zelf heeft ze nooit geloofd in goden, alleen haar broer deed het. Het kan goed zijn dat die goden allemaal bestaan, maar het kan evengoed een verzinsel zijn van mensen. Met een zucht liet ze zich op haar knieën zakken voor een beeld dat er niet zo gehavend uitzag. Mira kwam naast haar liggen en keek haar bezorgt aan. "Niks aan de hand, Mira. Ik mis hem gewoon." Dit keer had ze de woorden luidop gezegt gewoon omdat het deurgd deed om te horen dat ze nog steeds om haar broer gaf. Narah pakte haar fluit uit haar tas en begon erop te spelen. Al het onkruid dat op de luchttempels groeide trok zich terug in de grond en maakte plaats voor witte rozen. De klanken van haar liet werden door de wind meegevoerd tot tientalle kilometers verder terwijl de witte rozen bleven groeien en ze de tempels vrolijker maakte.

Gladys zat op een pilaar, hij was zo'n twintig meter hoog, ze was er gewoon opgesprongen. Lighter lag naast haar op de grond te slapen, en maakte zachte geluidjes, Gladys glimlachte een beetje. Toen hoorde ze opeens een betoverend geluid, het was hoog en zuiver en Gladys sloot haar ogen. Na een tijdje besloot ze toch maar te kijken waar het geluid vandaan kwam. Ze sprong van de pilaar, en lande geoefend op de bal van haar voet. "Kom Lighter" zei ze zachtjes tegen haar draak, die meteen wakker werd. "We gaan even kijken". Lighter stond op en liep met haar mee. Toen zag ze opeens het meisje zitten, met een fluit. Toen de muziek afgelopen was, liep ze naar het meisje toe. "Dat was echt heel mooi" zei ze.

"Dat was echt heel mooi" Mira hief haar kop van haar poten en keek het meisje met een doordringende blik aan. Narah zelf draaide zich om en glimlachte. "Dankje." Narah tikte met haar hand tegen Mira's snuit zodat ze het meisje niet meer zo doordringend aankeek. "Ik ben Narah en deze driftkop is mira." Ze grinnikte toen Mira haar een duw tegen haar schouder gaf. Ze stond op en klopte het stof van haar jurkje. "Ziet het er hier nu niet veel leuker uit?" vroeg Narah terwijl zo naar de rozen om haar heen wees. "Zelf vond ik het er hier maar doods uitzien, dus ik dacht: laten we het hier eens even opvrolijken." Narah bleef aan een stuk doorratelen zonder dat het meisje er een woord tussen kon krijgen. Na die laatste zin stopte ze even zodat het meisje ook iets kon zeggen.

Gladys keek het meisje aan. "Ik vond het wel mooi, het straalde een soort rust uit. "zei ze "Maar ik vind het nu ook heel mooi hoor" voegde ze snel toe. Ze glimlachte verontschuldigend "Ik ben Gladys, en dit is Lighter" zei ze, terwijl ze nar Lighter wees, die nu weer lag te slapen. "De slaapkop" grinnikte ze. Normaal was Lighter niet zo lui, maar hij had twee dagen achter elkaar gevlogen.

Abby staarde naar de gebouwen boven haar. Het waren duidelijk luchttempels en het was ook duidelijk dat je er met een draak moest komen, of zo gevorderd zijn in luchtsturen dat je je zelf omhoog kon helpen. Luce stak haar kopje uit Abby's jaszak. Ze keek Abby aan om te zeggen dat het haar speet. Luce was te klein om Abby naar boven te vliegen. Abby keek geruststellend terug.

Shelby vloog op haar draakje Emi een beetje rond, ze kwam net uit het rijk van de Steenbok. Ze was op weg naar de luchttempels, ze waren prachtig, en zo rust gevend. Toen ze ze langs een stuk rots vloog, zag ze een meisje met een piepklein draakje staan. Ze keek met gefronste wenkbrouwen naar de gebouwen boven haar. Shelby liet Emi naar de uitstekende rotsvliegen. En bleef voor het meisje in de lucht hangen. Shelby sprong van Emi af. "Hoi" zei ze verlegen. "Heb je misschien een lift naar boven nodig?"

Abby schrok toen er ineens iemand tegen haar begon te praten, maar toen ze het meisje zag staan achter haar glimlachte Abby blij. "Ja, als je draak ons zou mee willen dan graag! " Zei Abby vrolijk. Luce piepte vrolijk vanuit haar zak en beet zachtjes in Abby's hand.

Shelby glimlachtte terug. "Natuurlijk wil Emi dat doen, en ik neem jullie ook graag mee naar een van mijn favoriete plekjes." zei ze vriendelijk. Ze nam het meisje in zich op, ze was klein, dun en had prachtig haar. Ze was erg schattig. Alleen die kleren.. Ze vond ze echt vre-se-lijk. Het was een rood jurkje, dat onder de vlekken zat. En daar boven had ze een dik vest waar gaten inzaten. Erg oud.. Misschien kon ze iets nieuws voor haar ontwerpen. Ze glimlachte naar het meisje. "kom klim er maar op, lukt dat zelf? Of moet ik je helpen?" vroeg ze.

Abby zag het meisje naar haar kleding kijken. Ze had dit vanochtend gevonden langs de kant van de weg. Het jurkje dan. Het vest had ze altijd bij zich om Luce met zich mee te kunnen dragen. "Het lukt denk ik wel hoor." Zei Abby dankbaar en ze liep naar de draak toe. "Dus jij heet Emi." Zei Abby zachtjes." Dit is Luce" zei ze en ze wees op Luce die probeerde uit haar zak te klimmen.

"Aah, wat een schatje is jouw draakje, ik vond Emi al klein, maar zij is helemaal een ukkie" Ze glimlachte lief naar het kleine draakje. Toen het meisje zat klom ze zelf ook op Emi. Ze spoorde Emi aan, en samen vlogen ze naar de gebouwen boven hun. "Naar welke luchttempel wil je?" vroeg ze aan het meisje. "Ik heet trouwens Shelby" zei ze vriendelijk.

"Ik weet het." Zei Abby lachend. " Ze heet Luce. Ik ben Abigail, maar noem me maar Abby." Stelde ze zich vriendelijk voor. Ze keek nog een keer naar de tempels boven zich. "Doe maar de middelste." Zei ze aarzelend. Luce probeerde nogsteeds om uit haar zak te kruipen, maar dat lukte niet echt. Daarom pakte Abby haar uit haar zak en zette hem voorzich neer. "Wel goed vasthouden hoor Luce! "

"Oke Abby, op naar de middelste dan maar, de middelste is echt heel mooi, vanbinnen is ze begroeid met rozen, en het zijn geen rode, nee ze zijn lichtblauw. Echt kei schattig." Zei ze, de middelste was ook een van haar favorieten. Het gaf je rust. Want dat was wat de tempel uitstraalde, rust en positiviteit. "Hee Luce, wat ben jij een liefje zeg." Zei ze tegen het kleine draakje. Ze landden aan de voorkant van de tempel, Shelby gleed van Emi af. En hielp Abby met "afstappen".

Toen Abby op de grond stond glimlachte ze vriendelijk naar Shelby. Boven op Emi stond Luce naar beneden te kijken. Abby stak haar armen uit en ving Luce op die met een sprongetje van Emi's rug was gekomen. Daarna draaide Abby zich om. Vol van verbazing keek Abby om zich heen, zoiets moois had ze nog nooit gezien. "Wat is het hier prachtig." Fluisterde ze.

Shelby grinnekte om het verbaasde gezicht van Abby, "Ja hè." Stemde ze ermee in, "Kom dan laat ik de rest zien." Ze liep richting het marmeren trapje, en klom de treden op. Toen ze binnen stond wenkte ze Abby, "Kom!" riep ze. "Hier binnen is het nog mooier" Zei ze glimlachend. In het midden van de tempel stond een fontein, die naar de andere kant van de tempel stroomde en daar over de rand verdween. In het midden van de fontein stond de Godin van de Lucht, Cybele. Overal groeiden die lichtblauwe roosjes.

Sprakeloos liep Abby achter Shelby aan. Toen ze in de tempel was zette ze Luce op de grond nog steeds om zich heen kijkend. Luce hupte vrolijk naar de fontein. Abby zelf liep in trans naar de mooie rozen toe. Voorzichtig alsof er wat zou gebeuren als ze ze aanraakte raakte Abby ze aan. Ze waren van het mooiste blauw dat ze ooit had gezien.

Ze glimlachte om Abby, en Luce die de fontein erg leuk leek te vinden. Ze ging op de rand van de fontein zitten met haar gezicht gericht op het uitzicht voor zich, ze liet het meisje maar even met rust. Ze had dit nog nooit gezien, en zo had zij de eerste keer ook gereageerd. Ze glimlachte in zichzelf. Luce kwam naar haar toe gehupt. Ze pakte het draakje voorzichtig op en zette haar op haar schoot, en begon zachtjes over de huid van Luce te strelen..

Luce nestelde zich tegen shelby aan en rolde zich op op haar schoot. Abby draaide zich grijnsend om naar Shelby. "Het is hier in een woord GE-WEL-DIG" Abby maakte een sprongetje en begon te dansen door de ruimte. Ze begon er zelf een liedje bij te zingen met zachte stem. Abby was gelukkig. Voor het eerst in lange tijd.

Shelby begon te lachen om Abby, ze zag er zo gelukkig uit. En ze kon prachtig zingen. "Blij dat je het ook zo mooi hier vind" zei ze glimlachend. "Dan hoef ik hier niet meer altijd alleen naar toe, dan kan jij ook nog eens mee" bood ze aan. Het meisje zag er hier zo gelukkig uit, en leek zich vrij te voelen. Zo voelde zij zich hier ook altijd, even bevrijd van allle zorgen.

"ECHT!"riep Abby vrolijk uit en ze keek Shelby met het meest blije hoofd aan wat je je kunt voorstellen. "Wil je me nog eens meenemen!?" Abby had nog bijna nooit vrienden gehad. Luce kirde vrolijk op Shelby's schoot.

Shelby voelde zich echt heel vrolijk worden, Abby werd zo blij van haar voorstel. "Jha natuurlijk!" zei ze enthousiast. "anders zou ik het niet zeggen" Ze grijnsde naar Abby, het meisje was echt heel blij door haar. Ze keek naar Luce, die het ook leuk vond. "Ja Luce, dat is leuk he." prevelde ze tegen het draakje. Ze glimlachtte.

Luce stak haar kopje omhoog en knabbelde aan Shelby's neus. Daarna sprong ze van haar schoot en holde naar Emi toe. Abby rende juist naar Shelby toe en plofte naast haar neer. "Wat vind jij leuk om te doen?" Vroeg ze nieuwsgierig. "Ik hou van alles met muziek."

Ze giechelde toen Luce aan haar neus knabbelde. Ze glimlachte om het enthousiaste gedrag van Abby. "muziek is ook super leuk." stemde ze mee in. "Maar ik bak er echt zwaar in" zei ze grinnekend. "Maar geef mij een stuk stof, naald en draad. En ik creeër zo een leuk shirtje al zeg ik het zelf." Zei ze blozend.. "Ik hou me dus bezig met mode" ze keek beschaamt naar haar kleren, ze had echt wel een stuk of 100 setjes.. En dit meisje hadn iets...

Abby keek bewonderend naar Shelby's kleding. "Het IS ook mooi." Zei ze waarna ze nar haar eigen kleren keek, die waren vergeleken met wat Shelby droeg echt vodden, afval. Abby begon te blozen, ze had nooit mooie kleding gehad.

"Uh dankje.." zei ze blozend.. Ze voelde zich echt beschaamd. Omdat zij er vergeleken bij Abby echt mooi uitzag... "Misschien, wil je wat van mij lenen?" vroeg ze aarzelend. Wacht dat zou ze nooit passen.. "hoewel ik denk niet dat je het past.. Anders maak ik wel iets voor je?" vroeg ze blozend. Dat was wel zo aardig en eerlijk. En misschien kon ze dan ook iets voor Luce maken..