Het verbrande bos ~ Rijk van het Paard

Als je aan de rand van het rijk van het paard komt, drijft er een vieze geur je neus in. Dit komt door het verbrande bos, het is een aantal jaar geleden door een paar rebellen in brand gestoken. De bomen zijn kaal en bruin, soms zwart. Omdat er geen bladeren zijn, of ver uitstekende takken, kun je heel ver kijken alleen het uitzicht is gewoon niet zo mooi. Er zijn hier ook geen riviertjes, of meertjes die zijn allemaal opgedroogd.

Regels: Geen
Personen: Er komen hier niet veel mensen, zelfs de dieren komen hier niet graag, dus niet te veel mensen.

Met gebogen hoofd slenterde Leroy door het bos heen. Sinds hij hier rondliep, was hij zichzelf niet meer. Hij was iemand die van de natuur hield en kon dan ook niet echt aanzien dat een bos zoveel geleden heeft. De meestal zo vrolijke jongen was omgetoverd in een depressieve zak door de aanblik van al die dode bomen. Met een zucht liet Leroy zich op de grond zakken en trok de kap van zijn vest over zijn hoofd. Uit zijn tas haalde hij een tekenblok en een potlood en begon het bos te tekenen hoe het er zou moeten uitzien. Door het tekenen verscheen er weer een glimlach op zijn gezicht terwijl hij moeite deed om het bos op de tekening er fleurig uit te laten zien. Zijn bruine ogen begonnen terug te twinkelen en het puntje van zijn tong stak uit zijn mond. Tekenen was altijd al zijn passie geweest en hij werd er vrolijker van dan hij meestal al was.

Gladys liep gehaast door het bos, was hij al weg? Er had een man achter haar aan gezeten, ze had geld van hem gestolen, en hij had het gemerkt. Hij was haar achtervolgd, en nu was ze hier. In dit troosteloze bos. Ze wierp nog een blik over haar schouder, maar ze zag hem niet meer dus ze zou hem wel kwijtgeraakt zijn. Ze zette haar zwarte kap af, en haar groene haar golfde over haar schouders. Toen pas zag ze de jongen, voorzichtig en zachtjes liep ze naar hem toe, hij zag er erg geconcentreerd uit, en ze lachte in zichzelf. Ze ging achter hem staan en keek over zijn schouder mee. "Je hebt gelijk, zo zou het eruit moeten zien ja" zei ze zachtjes.

Leroy kreeg bijna een hartaanval toen een meisje achter hem iets zei. Als door een wesp gestoken draaide hij zich om en keek het meisje aan. "Euh... Hoi," zei hij in een zwakke poging om te maskeren dat hij geschrokken was. Een grijns verscheen op zijn gezicht terwijl hij zich terug omdraaide en verder tekende. Toen de tekening af was stak hij zijn tekenblok terug in zijn tas en stond op. "Hoi nogmaals, ik ben Leroy," zei hij op zijn vrolijke toon terwijl hij zijn hand uitstak. Hij was twintig, maar de meeste mensen dachten gewoon dat hijzestien ofzo was. Niet dat hij dat heel erg vond, maar het was natuurlijk niet echt leuk als je in een bar waar je pas vanaf je achttiende acohol mag drinken eerst je pas moest laten zijn vooraleer je iets kreeg.

Gladys lachte naar hem, hij zag er aardig uit. Ze schudde zijn hand "Gladys" zei ze en ze ging naast hem zitten. Ze schatte hem ongeveer even oud als zijzelf, misschien iets ouder. "Je kan echt goed tekenen. Ik wou dat ik zoiets kon". Gaf ze toe en ze glimlachte haar bovenste rij, op de één of andere manier, witte tanden bloot. Ze ging met haar hand door haar haren en keek hem aan. "En echt zonde, van het bos".

Een droevige blik verscheen in Leroy's ogen terwijl hij het bos rondkeek. "Inderdaad, zonde," zei hij zachtjes. Daarna verscheen er terug een glimlach op zijn gezicht. "Ok, even een onderzoek. Hoe oud schat je me?" Hij keek haar even kort aan voordat zijn aandacht werd getrokken door iets groots dat tussen de bomen heen probeerde te komen. Snel stond hij op toen hij merkte dat Keith met zijn vleugel vastzat aan een tak. Voorzichtig klom Leroy op Keiths rug en boog te tak opzij zodat zijn draak door kon. Kalm liep de draak tot bij Gladys en ging liggen. Leroy sprong op de grond en ging terug naast Gladys zitten terwijl hij haar vragend aankeek.

Gladys keek naar hem terwijl hij in de boom klom en dacht na. "Ehh, ik ken je natuurlijk nog niet goed. Maar ik denk ongeveer achttien?" zei ze voorzichtig, terwijl ze haar hand langzaam uitstak naar de draak, en zijn kop aaide. Toen ging ze naast de jongen liggen, en keek naar de bomen, die boven haar uit torenden. Ze waren niet mooi, maar hadden toch iets.