Rijk v/d tweelingen ~ De herberg

Gladys knikte begrijpend. "Dan heb je echt geluk. Ik ben opgegroeid in een weeshuis, tot mijn achtste ongeveer, toen ben ik ontsnapt. Sinds dien leef ik alleen" legde ze uit zodat hij het beter zou snappen. Ze zou niet vragen naar de dingen die zijn leven veranderd hadden, zelf vond ze dat ook niet fijn. Het liefst vertelde ze haar verhaal als ze het zelf wou.

"Hmm.. Ja, ik heb geluk gehad. Denk ik. Ik heb adoptieouders kunnen vinden, nouja, eigenlijk zij mij nadat ik mijn echte was kwijtgeraakt toen er een brand was en ze achtervolgd werden en dachten dat ik dood was. Ergens zwerft nog een meisje rond dat heel veel op mij lijkt. Alleen ik ken haar niet. Maar verder heb ik geluk gehad. En dat heb ik in mijn ogen nog steeds en ik ben bang dat ik niet diegene ben die het echt verdiend." zei Jayden rustig, hij speelde een beetje met zijn drinken en keek naar Gladys.

Gladys nam een slokje drinken, en verslikte zich. Ze hoeste en er verschenen tranen in haar ogen. Na een tijdje ging het weer en kuchte ze alleen nog maar na. "Ik heb haar niet gezien, het meisje dat op jou lijkt" zei ze en ze hoeste nog een keer. "Maar ik weet zeker dat je haar wel vindt, en ik zal mijn ogen ook openhouden" en ze glimlachte.

Jayden schrok ervan dat ze zich verslikte en keek naar Gladys. "Dankje. En gaat het? Niet stikken alsjeblieft, dan zit ik weer ongezellig alleen." zei hij glimlachend tegen haar. Hij nam voorzichtig een slokje om zichzelf niet ook te verslikken. Afijn, dat zou wel goedkomen wist Jayden zeker.

Gladys lachte zachtjes. "Graag gedaan, en ja, ik was niet van plan om dood te gaan, voorlopig dan". Zei ze. Ze was niet iemand die wou dat ze dood was, of zelfmoord zou plegen, maar toch vroeg ze zich af wat er na het leven was, het leek haar in ieder geval wel vredig, en liefdevol. Misschien zou ze haar ouders daar wel vinden.

"Mooizo." zei hij glimlachend. Hij keek even naar Gladys en vervolgens nam Jayden weer een slokje. Hij wreef evenover zijn gezicht, hij was best moe en als hij, zoals nu, niets deed dan merkte hij dat echt. En dat was iets dat Jayden jammer vond. Maar echt er iets aan doen dat kon niet. Het lag gewoon niet in zijn macht.

Gladys keek hem in zijn ogen. "Beetje moe?" vroeg ze, ze wist precies hoe hij zich voelde, ze was zelf bijna altijd moe, dus ze was er op de één of andere manier aan gewend geraakt, maar ze was wel snel uitgeput. "Welke dag is het eigenlijk vandaag?" vroeg ze hem, het was een vraag die opeens bij haar was opgesprongen, ze wist dat ze binnenkort jarig was, maar niet precies, dus daarom vroeg ze het maar even.

"Beetje." Antwoordde Jayden eerst. Hij keek haar aan. "De twintigste van de negende maand en het is vandaag Dinsdag. Hoezo?" vroeg hij haar ergens toch wel nieuwsgierig omdat ze er vanuit het niets mee kwam dus werd hij nieuwsgierig. Het was iets waar ieder mens last van zou hebben en toch probeerde Jayden het vaak te negeren.

Gladys nam een slok van haar drinken en ging de data in haar hoofd even na, toen schrok ze. Ze vloekte en keek hem toen aan. "Oeps, ik was gister jarig." zei ze met een glimlach, maar toch baalde ze ervan, ze had zichzelf misschien wel wat cadeau kunnen doen.

"Echt? Nou dan hebben we toch nog wat te vieren!" zei Jayden glimlachend. "Kan je geen vrij krijgen om iets voor je verjaardag te gaan doen met een saai persoon als ikzelf?" vroeg hij haar met en klein grijnsje. Jarig zijn hoorde leuk te zijn en hij wilde het ook leuk maken voor Gladys. Dat deden ze bij hem ook elk jaar. Hij had gehoord dat zijn adoptiemoeder een groot feest wilde geven omdat hij met het einde van het jaar 25 zou worden. Hij keek naar Gladys en glimlachte.

Gladys keek hem met grote ogen aan. "Echt, zou je dat willen?" vroeg ze hem ongelovig, ze had nog nooit haar verjaardag gevierd, nou ja, niet met iemand anders erbij. "Maar wat wil je gaan doen dan?" vroeg ze hem, terwijl ze opstond en de knoop van de schort los probeerde te maken, maar het lukte niet. "Ehh, wil je me even helpen?" vroeg ze hem, terwijl ze naar de knoop op haar rug wees.

Jayden knikte. "Natuurlijk wil ik dat! Lijkt me leuk. Nouja, eerst een cadeau voor je kopen en dan zien we wel verder." zei hij. Jayden keek naar de knoop op haar rug. "Natuurlijk." zei hij glimlachend. Rustig en soms een beetje priegelig begon hij deze los te maken en uiteindelijk had hij deze los en deed het schort bij haar af. "Perfect toch?" zei hij glimlachend.

Gladys voelde zijn handen op haar rug en bloosde een beetje. Ze pakte de schort aan en bedankte hem. Toen liep ze naar de trap en riep; "Ik ga, okè?". De herbergier stommelde naar beneden. "O, dat is goed hoor, ga maar." zei hij vriendelijk. "Ik was toch net klaar, dus ik ga wel even achter de bar staan. Maar wat ga je doen als ik je vragen mag?". Gladys glimlachte naar hem. "Ik ga mijn verjaardag vieren met mijn nieuwe vriend" zei ze. "Vriend vriend, of vriendje vriend?" vroeg de herbergier. "Vriend vriend" zei ze en ze zwaaide naar hem. "Nou doei" zei ze en ze liep naar Jayden. 'Kom, we gaan"

Jayden had rustig gewacht en glimlachte vrolijk. "Natuurlijk." zei hij glimlachend. Hij stond op en liep met haar mee. De herberg uit, via zijn telekinese stuurde hij naar Darcia dat hij even het dorp/de stad in ging met een meisje dat hij had leren kennen in de herberg. Ze vond het oké want ze lag toch heerlijk te slapen. Hij glimlachte vrolijk en keek naar Gladys. "Wat zou je graag willen hebben?" vroeg hij haar.

Gladys keek om zich heen. Het stomme was, ze zag altijd van alles wat ze graag zou willen hebben, maar als iemand het haar vroeg wist ze het niet. "Ehh, ik weet het niet. Verras me" zei ze met een lachje. Ze keek om zich heen, het dorpje was niet erg groot, maar er stond nu een klein marktje met schreeuwende koopmannen, kraampjes met van alles en nog wat, en kinderen die schreeuwend rondrende. Ze genoot van alle mensen, het leefde hier.

Jayden glimlachte. "Is goed." zei hij glimlachend. Hij pakte haar even bij haar pols en trok haar glimlachend mee naar de kraampjes. Hij vond het leuk om met iemand eroverheen te struinen. Tja, soms was Jayden een beetje vreemd maar afijn, dat moest je maar accepteren want het was wel gezellig als hij vreemd was. Hij keek naar Gladys. "Waar wil je als eerste kijken?" vroeg hij haar glimlachend.

Gladys keek met hem mee. Ze lachte. "Ik vind het altijd zo leuk om gewoon te kijken, ik heb geen geld om iets te kopen, maar kijken blijft altijd leuk" zei ze terwijl ze haar ogen over de kraampjes liet gaan. Meestal op dit soort drukke plekken zette ze haar capouchon op, maar ze vond het nu niet nodig, ze zette wel haar zonnebril op. Ze stond stil bij het kraampje van een oude vrouw die antieke spullen verkocht, dit was altijd interessant omdat er achter de meeste spullen een leuk verhaal zat.

"Ja.. Maar nu blijft het niet bij kijken. Nu wordt het tijd om toch iets uit te kiezen." zei hij glimlachend. Hij stond stil waar Gladys ook stil stond en keek naar de spullen. Stuk voor stuk prachtige antieke dingen. Niets voor hem maar als Gladys het mooi vond dan mocht ze dat van hem gerust kiezen. Om geld maalde hij niet, hij had meer dan genoeg. Jayden was iemand die in het heden en soms in de toekomst leefde. Hij wilde het verleden en alles wat erbij hoorde afsluiten.

Gladys keek hem lachend aan, en knikte. "Ja je hebt gelijk, maar het is zo moeilijk, ik weet gewoon niet echt wat een geschikt verjaardagscadeau is". Dat laatste gaf ze met een klein stemmetje toe, het was moeilijk om over dit soort dingen te praten. Ze had nog nooit met iemand een verjaardag gevierd, en wist gewoon niet goed wat ze moest vragen. Ze sloeg haar ogen neer en schoof een beetje met haar voeten heen en weer

ander tijdstip ofzo
~
Blake sloeg de natte kap van zijn mantel achterover terwijl hij de herberg binnenstapte. Het schudde met zijn hoofd om de druppels uit de voorpluk van zijn haar te krijgen. Na een hand door zijn haren gehaald te hebben, liep hij tussen de tafels door naar de bar en ging op een van de krukken zitten. Hij vroeg een biertje aan de barman waarna hij zich omdraaide om de herberg rond te kijken. Het was niet erg druk, wat verwachtte je van een herberg midden in de bergen. HIj pakte het glas wat de barman hem aanreikte en nam er meteen een grote teug uit. Het maakte niet uit in wat voor bui hij was, drankproblemen had hij altijd.

Regen heerlijk.. Een sarcastische opmerking in hun hoofd. Ze was blij dat ze toen een herberg zag en reed er snel heen. Ze stapte van haar paard en liep naar binnen toe. Ze was blij dat ze haar mantel meegenomen had. Darcia was te paard gekomen en daar was ze ook al blij mee. Ze deed haar kap af en ging met een hand door haar zwart geverfde haren. Vandaag had ze iets normaals aan, voor haar doen de laatste tijd. Een zwarte, strakke broek die haar benen mooi deed uitkomen, een paar hakken en een wit shirtje. Een inkijk zoals ze gewend was de laatste tijd en korte mouwen. Ze liep naar de bar en ging zitten, niet echt lettend op naast wie ze zat bestelde ze een glas wijn en keek even naar de bar zelf.

Blake liet zijn ogen naar het meisje dat naast hem ging zitten glijden. Hij glimlachte een beetje terwijl hij haar bekeek. Ze was bepaald niet lelijk, maar hij wist dat hij daar niet op moest letten. Daar kwamen alleen maar problemen van. Hij kon zometeen al weer in een arrogante kwal veranderen. Hij wendde zijn blik snel weer af en sloeg zijn ogen neer terwijl hij de rest van zijn glas leegdronk. Meteen daarna bestelde hij nog een biertje. Het was eigenlijk al een wonder dat hij hiervoor niet al aangeschoten was.

Darcia keek even naar de jongen naast haar. Ze glimlachte een beetje. "Zo.. Dat gaat er vlot aan toe." Soms kon Darcia echt gelijk zeggen wat ze wilde.. En soms..Tja, dan deed ze het niet. Darcia dronk rustig haar wijntje en bestelde er zelf ook nog maar een. Kort gleed haar blik over de jongen. Zeker niet lelijk.. Maarja, ze ging niet gelijk de sloerie uithangen nu het een klein beetje beter ging, nouja, nu ze nuchter was en geen zwart vuur meer had. Ze was dan niet van plan om gelijk met de benen wijd te gaan. Nouja, laten we het zo stellen. Darcia wilde best seks met mensen. Dat vond ze geen probleem. Maar ze wilde niet dat ze bij een enkel lief woordje al plat lag. Achja, waarom vertel ik het ook.. Ze zal zich er misschien toch niet aan houden.

Blake wendde zijn hoofd weer heel even naar het meisje, voor hij het weer blozend afwendde. ' Ehm ja.' Stamelde hij. Wat kon hij eraan doen dat hij een alcoholprobleem had? Oke heel veel, maar hij wilde niet afkicken, omdat hij als hij wat op had, tenminste niet zo veel over zijn verleden en problemen na te denken. Hij probeerde zijn haar wat glad te strijken, maar zelfs in de vochtige toestand, bleef het omhoog springen. Daarom stopte hij maar met de pogingen en nam het biertje van de barman aan, waarbij hij een blik wierp op het meisje naast hem. Daardoor greep hij naast het glas en tuimelde het naar beneden waar het kapot sprong op de houten bar. Blake trok snel zijn hand terug, maar het was al te laat. Een scherf had zich in zijn handpalm geboord. Hij vloekte met een vertrokken gezicht en keek naar de wond die bijna onzichtbaar was totdat er bloed uit op kwam wellen.

Kort grinnikte ze om zijn antwoord. "Ik begrijp het hoor. Het is soms gewoon nodig.. Nouja.. Soms.." zei ze voordat er ook maar iets gebeurde. Ze keek voor zich uit, tot ze zag dat het glas omgestoten werd. Ze hoorde het kapot springen, harder dan enig ander mens. Gelijk keek Darcia naast zich, naar de jongen en keek naar het bloed dat uit zijn hand op kwam wellen. Ze slikte even. Soms kon ze goed tegen bloed, maar nu eigenlijk niet zo. Darcia keek toch nog naar de hand.. "Moet ik helpen?"vroeg ze maar, Darcia had redelijk veel ervaring met glas aangezien ze nogal vreselijk onhandig was.