Het kruidenveld- Rijk v.d. Maagd

Ze zag wel iemand liggen maar dat kon haar niet zo schelen. Diegene keek toch niet naar haar dus hoefde ze haar mouwen niet omlaag te doen. Ze zocht nog altijd naar kruiden en zuchtte. Darcia was zo moe en was er zo klaar mee met wat Rowan deed. Ze ging zitten en keek naar de grond. Deze grond was veilige grond. Hier kwam geen Rowan, geen andere gevaarlijke gast. Ze snapte niet waarom de andere vrienden van Christian zo lief waren en Rowan gewoon niet.

Shelby hoorde iemand zuchten, ze deed haar ogen open. Maar het enige wat ze zag waren kruiden en lucht. Dus richtte ze zich op. Ze zag een meisje zitten met zwart haar. Ze keek niet zo gelukkig en op haar armen zaten grote blauwe plekken. Wat zou ze gedaan hebben? "Hoi.." zei ze aarzelend. Ze zei het zacht, misschien zou het meisje haar niet horen. Maar dan zou ze nog wel eens roepen. "Hoi." zei ze wat harder nou. Ze wilde eigenlijk wel weten wat er met het meisje aan de hand was, maar ze wist ook dat het meisje daar waarschijnlijk geen zin in had om het te vertellen..

Darcia keek op toen ze een begroeting hoorde. De eerste keer hoorde zel al maar afijn, het meisje wist natuurlijk niet dat zij een supergehoor had. Darcia draaide haar hoofd naar het meisje. "Hoi." Antwoordde ze vriendelijk maar vrolijk niet. Ze keek nog altijd rond, zoekend naar kruiden. Ze dacht er even niet aan om haar mouwen naar beneden te doen, waarom wist ze niet.

"Zoek je iets?" vroeg ze het meisje. Ze keek zoekend rond, waarschijnlijk zocht ze iets voor die blauwe plekken, zij wist er misschien wel iets op. Als dat hier groeide althans.."Is het voor je blauwe plekken?" vroeg ze verlegen. Misschien was het niet de bedoeling dat ze ze zag, of wist van de blauwe plekken. Ze ging wat rechter op zoeken en ging op zoek naar een plantje met blauwe bloemen, ze was de naam kwijt, maar ze waren klein en als ze ze zag zou ze het wel weten.

Darcia keek naar de vrouw. Haar mouwen gingen gelijk omlaag. "Ja.." zei ze zacht. Darcia keek naar het meisje en slikte even. Wie was het meisje überhaupt? Was ze te vertrouwen? Misschien kende ze Rowan wel, maar waarom zou ze anders naar de blauwe plekken vragen? Darcia besloot het meisje te verrouwen en liep voorzichig naar haar toe. "Ik ben trouwens Darcia." zei hij tegen haar.

"Ik ben Shelby" zei ze glimlachend. Ze zag het meisje nog aarzelen, maar ze had waarschijnlijk vanalles mee gemaakt. "Ik weet er wel iets tegen, het is een klein plantje met blauwe bloemetjes..." Ze keek weer omzich heen. En ze liep een stukje verder het veld in. Ze bukte en keek weer om zich heen. Ze zag niets. "Ik weet niet zeker of het hier wel groeit. Ik hoop voor je van wel" ze keek weer om naar Darcia en glimlachte.

Darcia keek naar het meisje. "Nouja, het hoeft niet perse. Als je het niet ziet laat maar hoor. Ze zullen er toch wel weer bijkomen dus veel nut heeft het niet." zei Darcia tegen Shelby. "Ik heet trouwens Darcia.' zei ze rustig. Ze was maar gaan zitten en zuchtte zachtjes terwijl ze even over haar arm heen streek.

Ze wist al dat ze darica heete.xdxd
~~
"Ik zoek wel even hoor, dat vind ik niet erg... iets beters heb ik toch niet te doen" ze haalde haar schouders op. Ze wilde het meisje best helpen. Ze vroeg zich af wat ze bedoelde. Dat er nog meer bij zouden komen? Werd ze mishandeld? Dat zou ze zo erg vinden.. Niemand zou mishandeld moeten worden ofzo. Ze keek wat verder rond. Was dit het misschien? Ze bekeek een plantje. Het leek erop. Ze trok het uit de grond. "Volgens mij is dit het" ze glimlachte breed naar Darcia.

Oeps. XD
-

Darcia knikte even en keek op naar Shelby. "Echt?" vroeg ze haar glimlachend. Dat zou echt heel geweldig zijn!" zei ze tegen Shelby. Snel stond ze op en liep ze richting Shelby. Darcia glimlachte een beetje en stroopte haar mouwen op. De blauw paarse plekken hadden de vormen van handen. Dat was overduidelijk te zien jammer genoeeg.

geschrokken keek ze naar de armen van Darcia. Het waren handafdrukken.. Snel wende ze haar gezicht af en trok het weer in de plooit. Ze hoopte dat Darcia het niet gezien had.. "als ik het goed onthouden heb, moet je er op kauwen en dan op de plekken liggen." zei ze bedenkelijk. Ze scheurde een blauw bloemetje af. "Moet ik het doen of..?" vroeg ze aarzelend.

Darcia zag de blik van Shelby maar al te goed. "Nee, ik doe het wel. Dan kan jij in je hoofd de vraag goed formuleren hoe ik hieraan kom aangezien ik zag dat je schrok." zei ze tegen het meisje. Darcia pakte de bloem en kauwde er rustig eventjes op. De smerigheid qua smaak viel nog wel mee en rustig begon ze het op haar armen te leggen.

Shelby begon te blozen toen ze merkte dat Darcia dus gemerkt had dat ze geschrokken was. "Ik.. uhm sorry" mompelde ze en ze wende haar ogen af. Ze keek nog eens naar het meisje. Daarna draaide ze zich om om wat kruiden voor Emi te zoeken. Maar ze kon de vraag die ze eigenlijk wilde stellen aan het meisje niet van zich afzetten. Ze bleef zitten en keek nog eens naar Darcia. Hoe ze het spul met vertrokken gezicht van de pijn op haar blauwe plekken smeerde...

Darcia keek naar Shelby. Ze zuchtte en keek naar Shelby. Het deed pijn en ze sloot haar ogen even. "Ik weet dat je het wilt vragen. Hoe ik eraan kom.. Wie zoiets doet.." zei ze rustig. "Ik heb sinds kort een vriendje weetje.Hij is echt perfect en zo geweldig lief.. Maar een van zijn vrienden is een soort van ex van mij. Hij is meer dan jaloers op zijn vriend. Hij ziet mij als zijn eigendom. Hij mishandeld me zodat mijn vriendje me uiteindelijk gaat verlaten en ik weer van hem zou zijn." Zei Darcia teen Shelby in het kort.

Geschokt keek Shelby Darcia aan. Wat zou zij dat verschrikkelijk vinden... "Wat erg voor je" zei ze medelevend. Zij zou het verteld hebben aan haar vriendje, misschien zou Darcia dat ook moeten doen.. "Kun je er dan niet met hem over praten? Als hij zo lief is?" vroeg ze aarzelend. Ze liep naar Darcia en knielde naast haar neer. Ze gaf een steunend kneepje in haar schouder. En glimlachte medelevend.

"Het is een van zijn beste vrienden die het doet.." Begon Darcia zacht. "Ik wil hem niet kwetsen.." verklaarde ze erachteraan. Darcia keek even naar de kruiden en vervolgens naar Shelby. "En misschien verdien ik het ook wel. Ik ben met teveel naar bed geweest toen ik mensen nodig had om me heen en dan kan zoiets gebeuren.." mompelde ze voor zich uit.

"Darcia, ik denk echt dat je het hem moet vertellen.. Hij kan toch niet bevriend blijven met die jongen? Terwijl hij jou martelt." zei ze. Ze snapte de angst van het meisje om hem te kwetsen. Maar dit was niet goed voor haar. En ze meost niet denken dat ze dit verdiende.. Oké dat ze met iedereen naar bed ging, dat was een beetje.. Uhm.. Raar. Maar het schrikte Shelby niet af. Het meisje had haar nodig, en had vast een reden ervoor gehad. Zoals ze al zei, ze had mensen nodig gehad.. Waarschijnlijk omdat ze zich eenzaam voelde.

Darcia keek naar Shelby. Ze wist het niet en zuchtte zachtjes. "Nee, hij zal niet begrijpen waarom. Ik begrijp zelf niet eens waarom ik het gedaan heb en ik wil hem niet kwijt." zei Darcia zachtjes. Ze keek voor zich uit. Niemand zou haar kunnen overhalen om het hem te vertellen. Niemand zou Darcia Christian iets laten zeggen zolang ze nog een eigen wil had. En oei die had ze.

"Je moet het zelf weten..." zei Shelby, ze wilde dit meisje niet dwingen. Ze vertelde haar alleen wat haar het beste leek, ze wilde haar alleen helpen. "Ik wil alleen maar zeggen wat ik in jouw situatie zou doen, en wat mij het beste lijkt" zei ze tegen Darcia. Ze begreep haar wel. Maar dit was echt slecht voor haar, en hij zal het vast wel snappen..