Het kruidenveld- Rijk v.d. Maagd

Zoals de titel al doet vermoeden staat dit veld vol met kruiden. Sommige ervan zijn geneeskrachtig, andere zijn dodelijk. Dit veld heeft onder een betovering gestaan waardoor de kruiden altijd precies goed zijn, dus volgroeid, perfect voor het doeleinde waarvoor je het wilt gebruiken. Maar kijk uit, er zijn ook enkele kruiden die normaalgesproken 'goed' zijn, maar hier zo giftig zijn als een slangenbeet. Dus wees op je hoede.

personen: Niet te veel
regels: Let op

Cilicia kende deze plek al een tijdje, het was een plek waar haar stam vaak kwam. Aan de sporen in het veld waren hier een paar dagen terug nog een stam langsgetrokken, wat hoogstwaarschijnlijk nu rust zou betekenen. Fijn. Cilicia glimlachte even naar haar witte draak die hen net een veilige landing bezorgd had. Uit haar zak haalde ze een laatste appel en gaf deze aan Tosco, het was een witte draak, volgens sommige een Falacio draak. Maar voor haar was hij gewoon Tosco, de enige die ze vertrouwde. Van zijn rug trok ze haar reistas, waaruit ze een soort pannetje wist te halen. Hier zou ze enkele kruiden in doen om te laten drogen.

Gladys liep voorzichtig de kruidentuin in. Ze hoopte dat hier niemand was, want ze wist helemaal niet of ze de kruiden wel mee mocht nemen. De kleren die ze vandaag aanhad, had ze al vier dagen aan, en ze voelde zich vies. Er hing een heerlijke geur in de lucht, en ze snoof diep in. Toen pas zag ze dat er een meisje in de kruidentuin stond, en glimlachte voorzichtig.

het is niet echt een tuin, maar gewoon een enorm veld
-
Cilicia zag het meisje pas later dan dat het meisje haar zag. Ze had zich namelijk gehurkt om enkele kruiden te bestuderen, sommige leken veel op elkaaar en ze wilde niet het risico nemen zichzelf te vergiftigen. Nee, dat was iets wat haar niet heel verstandig leek. Niet dat ze er iets van zou merken, tot ze in ademhalingsnood kwam natuurlijk. Pas toen ze weer opkeek zag ze een groenharig meisje binnen komen lopen, kort ging haar blik over het meisje heen zonder wat te zeggen.

Gladys zuchtte opgelucht, het meisje leek zich niet druk te maken dat ze hier was. Langzaam liep ze het veld op, ze keek of ze kruiden herkende, maar dat was niet zo. Voorzichtig liep ze naar het meisje toe. "Ehhm, pardon, weet je welke kruiden eetbaar zijn?" vroeg ze voorzichtig, ze at altijd vies eten, en de kruiden zouden het misschien lekkerder maken.

Cilicia verstijfde lichtjes toen ze merkte dat het meisje op haar afkwam, maar ontspande toen ze over kruiden begon en niet direct begon voor te stellen of iets dergelijks. Haar blik ging even over de grond heen, "Tja de meeste zijn eetbaar, maar ongeveer een kwart is giftig, en er zijn enkele kruiden die normaal niet giftig zijn en hier dodelijk zijn." zei ze rustig, dit was iets waar ze verstand van had, gelukkig, "Maar het licht eraan hoe je ze breid natuurlijk." ze glimlachte voorzichtig naar het meisje, niet dat haar ogen meelachte, nee dat gebeurde zelde.

Gladys hield haar blik strak op de kruiden gericht. "Oké, ik heb er helemaal geen verstand van" gaf ze toe. "Maar ik heb kruiden nodig, en er is niemand aan wie ik het kan vragen, dus ik dacht, ik ga ze zelf maar plukken". Ze glimlachte voorzichtig en keek het meisje aan. Ze baalde ervan dat ze nog steeds geen zonnebril had, haar ogen waren veel te fel.

Cilcia knkte eentjes, er waren geen duidelijke emoties van haar masker af te lezen, maar het betekende niet dat ze niet behulpzaam was. Zeker niet, Cilicia had er helemaal geen problemen mee om mensen te helpen. Dan kon ze tenminste nog wat voor andere betekenen, "Voor wat heb je kruiden nodig?" vroeg ze terwijl ze overreind ging staan en haar knielange rok aflopte.

Gladys keek haar aan, ze wist niet of ze het meisje de waarheid durfde te vertellen, ze zag er ook niet heel erg aardig uit. "Ohh.. eh.. Ik, ik wou thee maken" loog ze snel, alleen ze kon niet zo goed liegen. Ze hoopte dat het niet te erg oviel.

"Thee?" herhaalde Cilicia lichtelijk verbaast, dus was ze toch niet de enige die zelf voor theekruiden opzoek ging. Dat het meisje loog merkte ze niet, nee mensenkennis had ze wel redelijk, maar ze was op sommige punten redelijk naïef en ging altijd van het goede van de mens uit. "Tja dan ligt het er weer geheel aan wat je lekker vind." zei ze terwijl ze het pannetje omhoog hield, "Hier zitten enkele kruiden in, als je wilt mag je het wel hebben." stelde ze voor, er stond genoeg dus zou ze bnnen tien minuten weer genoeg gevonden hebben.

Gladys zuchtte opgelucht, het meisje had het niet opgemerkt. "Nee, ik zoek e zelf wel, maar als ik even mag kijken, dan weet ik wat ik moet zoeken" zei ze voorzichtig. Ze kon net zo goed echt thee gaan maken bedacht ze. Misschien hadden de kruiden nog wel genezende krachten of zo iets.

Cilicia knikte en gaf het pannetje aan het meisje zodat ze hem kon bekijken. Het was een typisch aan alle kanten gebutst pannetje, maar het zorgde wel voor de beste thee. Ineens bedacht ze zich dat het meisje haar vaag bekend voorkwam, geen idee waarvan. Het zomerfeest kwam niet bij haar op, niet heel raar want toen had ze zoveel mensen ontmoet dat ze lang niet alle gezichten meer herrineren kon, laat staan namen.

Gladys pakte het pannetje aan en bestudeerde de kruiden. Ze probeerde de kleuren, vormen en geuren goed in haar hoofd te krijgen. De wind woei hard, en haar haren werden alle kanten op geblazen. Ook haar twee maten te grote kleren waaiden om haar heen. Snel gaf ze het pannetje weer terug. "Dank je" zei ze zachtjes.

Cilicia's mondhoeken gingen iets omhoog, als in een glimlach, "Als je hulp nodig hebt, moet je het zeggen, al kan ik ook niet zeker weten of alles veilig is dus het blijft een gokje." zei ze terwijl ze het pannetje naast Tusco neerzette die nog steeds heerlijk in het zonnetje lag. "Oh ik ben trouwens Cilicia." Ineens bedacht ze zich dat mensen elkaar hoorde voor te stellen.

Gladys keek het meisje aan, die opeens verrassend aardig deed, niet meer zo afstandelijk. "Ik ben Gladys" zei ze met een glimlach. Ze boog zich voorover, omdat ze een kruiden herkend had. Ze plukte het plantje en rook eraan. Ja, dit rook beslist hetzelfde. Snel stopte ze het in haar zak, omdat ze het nergens anders op kon bergen.

Een zak, niet de handigste plek, bedacht Cilicia zich, niet dat ze er iets van zij. Zelf had ze niks om weg te geven wat ze kon gebruiken. Nee het enige wat ze bij zich droeg was het noodzakelijke, en dat had ze egoïstisch genoeg voor zichzelf nodig. Ook Cilicia bukte ze om een kruid te bestuderen wat volgens haar kennis goed was tegen vermoeidheid, maar zelfs met ervaring moest je oppassen, wist Cilicia.

Op dat moment bedacht Gladys dat ze geen idee had hoe ze thee moest zeggen. "ehhm, sorry dat ik zoveel vraag, maar, weet je misschien hoe je thee precies moet zetten?" vroeg ze verlegen. Normaal was ze niet verlegen, maar ze vond het niet fijn om dingen te moeten vragen, aangezien ze normaal zelf de slimste was.

whaha nu ga ik ook maar wat lullen hoor xD Geen idee hoe het moet
-
Cilicia knikte, "Hte beste is om eerst de kruiden te drogen, zeker kamille enzo. Dus tussen iets zwaars of iets dergelijks. En dan kan je ze in een thee-ei, of gewoon los in net gekookt water doen. " legde ze rustig uit, ze was niet het persoon dat het voor zichzelf zou willen houden. Ze glimlachte dit keer echt, hoewel het bijna onzichtbaar was, maar als je goed keek zag je dat Cilicia iets ontspande.

xdd,, volgens mij moet het wel ongeveer zo (:
~~

Gladys beet op haar lip. Waar moest ze het dan indoen? Ze moest maar ergens een pannetje, of geld stelen ofzoiets. Alleen al bij de gedachte kreeg ze krampen in haar buik, ze vond het zo erg dat ze overal voor moest stelen. "Dank je" zei ze, met een glimlach, maar die was totaal niet oprecht en ze was een slechte actrice. Snel keek ze maar weer normaal.

Cilicia merkte dat ze niet helemaal blij leek te zijn, maarja het zou wel weer aan haar liggen. Ze wist dat ze nooit goed was in mensen helpen, vaak genoeg werd haar hulp afgewezen en kreeg ze een boze blik toe, "Geen dank. "zei ze toch maar, "Als je nog iets wilt weten zeg je het maar." zei ze uit de macht der gewoonte.

Gladys keek het meisje aan. "Nee, het is goed zo" zei ze zachtjes. Ze veegde haar groene zachte haren uit haar gezicht, omdat ze geen elastiekje had om het mee vast te doen. "Nou ja, heel erg bedankt voor je hulp" zei ze emotieloos, omdat ze geen zin meer had om te doen alsof ze blij was.

Cilicia wende haar blik zonder wat te zeggen af, wauw ze had weer eens wat goed gedaan. Ze bukte om nog een laatste kruid op en begon richting Tosco te lopen. "Geen dank." mompelde ze zonder het meisje nog aan te kijken. Met haar hand ging ze kort even door haar haren om ze uit haar gezicht te vegen.

Abby liep met grote ogen het enorme veld in. Alles zag er zo ontzettend anders uit dan ze gewend was in het weeshuis en eromheen. Dat was haar al op meerdere plekken opgevallen. Ze snapte niet hoe haar dit soort prachtige plekken waren ontgaan. Waarom had het weeshuis haar dit ontnomen? Abby wist zeker dat haar moeder het haar had laten zien.

Noah was al een tijdje in het kruidenveld, en was bezig met geneeskrachtige kruiden te plukken voor zalf. Hij wou niet al zijn geneeskrachtige water uit zijn rijk opmaken, want dat betekende dat hij dan weer de halve wereld over zou moeten reizen. Bovendien gebruikte hij dat water slechts in noodgevallen. Hij keek op toen iets over zijn hoofd zoefde en merkte dat het Mion was die achter een vogel aan vloog. Hij glimlachte lichtjes en ging verder met het plukken.

Abby plukte Luce uit haar zak en zette haar op de grond. Luce begon direct rond te springen door het hoge gras en naar de vlinders te happen die boven haar vlogen. Ze maakte vrolijke piep geluidjes. Abby lachte bij het zien van het blije draakje.