Het bergplateau - Het rijk van het Paard

Alexa knikte eventjes kort naar Rayden, "Redelijk, maar dit was toch nog iets te veel van het goede." ze grinnikte toen Matheo bevestigend knikte en zich door zijn poten liet vallen om te gaan liggen. "Maar elke keer gaat het beter." ze glimlachte bevestigend terwijl ze kort met haar handen door haar wilderige haar ging. Ergens moest ze nog een elastiekje hebben.

Jayden glimlachte. "Dat is dan alleen maar beter. Ik ben wel blij dat Darcia nu volgroeid is en zichzelf traint als ik op het land werk." zei hij glimlachend. Zo klonk hij echt als een boertje, iets wat hij totaal niet was maar afijn. Dat interesseerde hem niet zo zolang hij zelf maar wist wie hij was en waarvoor hij leefde. En op het moment was alleen zijn lieve Anna de persoon waarvoor hij leefde.

Darcia, die naam kwam haar vaag genoeg nogal bekend voor, ook alw as het geen naam die vaak voorkwam. Maar de link leggen tussen een willekeurige reizigster die ze ooit tegen gekomen was deed ze niet. "Hoe bedoel je, op het land werkt?" v roeg Alexa nieuwsgierig terweijl ze even kort naar de draak van Jayden keek.

"Ik heb de boeren uit het dorp waar ik landheer van ben met het omploegen van hun land, dingen planten en verzorgen. Een grote bezigheid maar dan heeft Darcia ook haar tijd." zei Jayden glimlachend. Dingen uitleggen vond hij nooit zo heel erg. Hij vond het logisch dat mensen zijn leven niet gelijk snapte en dat was iets wat hij ze ook nooit zou vragen te doen.

"oh op die manier." mompelde Alexa die zich wat dom voelde. Ze had de link met 'het land' gewoon niet helemaal gelegd, maar dat lag aan haar. Kort bekeek ze hem even met andere ogen, hij was dus het soort man wat ze met haar bende overviel. Een landheer had altijd wel geld te besteden en zo'n iemand was altijd goed voor een goede buit.

"Maar afijn, het is lang niet zo interessant en ik heb het alleen maar aangenomen zodat mijn dochter dan in rust op kon groeien en kon leren werken en helpen. Dat dat niet erg is. Anders was ik waarschijnlijk gaan reizen en had ik geleefd van wat ik tegenkwam." zei hij glimlachend. Jayden ging op een steen zitten die er stond en maakte zijn jas los en deed deze uit. Eronder vandaan kwam een witte blouse die deels opengeknoopt was.

Alexa grinnikte, ze kon het niet voorstellen dat zo'n jongen zou gaan reizen en alleen maar van het land zou leven. En dat hij een dochtertje had, hoe oud was hij? Nog geen 25, tenminste dat schatte ze. Zo goed was ze daar niet in. Alexa nam ook plaats op een rotsblok en haalde uit haar tas een stuk versgebakken brood uit, "Wil je ook wat?" bood ze hem aan.

Jayden grinnikte even om de gedachten van het meisje, ze had het bijna goed. Aan het einde van dit jaar zou hij 25 zijn. Zijn moeder wilde dan een groot feest organiseren. Iets waar hij helemaal geen zin in had. Het zou een bal zijn omdat ze wilde dat hij een nieuwe vrouw van. Anna had een moeder nodig en hij een vriendin. Afijn, hij ging er maar niet tegenin. "Graag." zei hij glimlachend. Hij keek naar Alexa en pakte een stukje.

Alexa glimlachte vriendelijk en brak zelf ook een stukje ag. Het brood was wat zoetig door de extra honing die erdoor heen gebakken was. Maar niet teveel zodat het te vochtig of kleverig zou worden. De vrouw die het gebakken had zou et moeten verkopen, ze durfde te wedden dat het een hit zou worden, "Waarom loop je te grinniken?" vroeg ze nieuwsgierig.

Jayden nam rustig een hapje van hem brood. Het was echt heerlijk. "Nouja, je gedachten, je bent erg goed in raden. Eind van het jaar word ik vijfentwintig.." zei hij glimachend. Hij keek naar Alexa en nam nog een hapje. "Het brood is echt heerlijk." voegde hij eraan toe. Hij glimlachte vrolijk en keek naar Alexa. Hij keek even naar Darcia dus rustig lag te niksen.

Alexa trok even haar wenkbrauw op, gedachte? Het duurde even voor het kwartje bij haar viel, dat hij haar gedachten dus kon lezen. "Nou alvast gefeliciteerd dan." grinnikte ze, "En je bent niet de enige, ik kan er geen genoeg van krijgen." zei ze instemmend met het brood terwijl ze een grote hap er van nam.

Jayden lachtte even. "Een beetje vroeg denk je niet?" vroeg hij haar grijnzend. "Waar heb je het vandaan?" vroeg hij haar glimlachend. Tja, ergens ging hij er niet van uit dat ze het gemaakt had. Jayden keek even weg van het plateau. Naar de prachtige natuur en vervolgens weer naar Alexa.

Alexa haalde onbezorgd haar schouders op, het was kleine kans dat ze hem weer tegen het lijf zou lopen, niet waar? Ze volgde de blik van de jongen over de prachtige natuur voor ze antwoorde. Nu pas zag ze hoe mooi de omgeving eruitzag vanaf deze hoogte en hoe apart het was dat hier zomaar een stenen vlak lag. "O hoe ik er aan kom, gekregen van een oudere vrouw uit het dorp." glimlachte ze, niet dat hij zou weten wie ze bedoelde en laat staan welk dorp.

"Hmm. Spijtig." zei hij tegen haar. Jayden keek naar Alexa en glimlachte. Vervolgens keek hij naar Darcia en ging even door zijn haren heen. Zijn groene ogen glinsterden vrolijk. Hij voelde zich heerlijk ontspannen zo. En Alexa was ook niet een persoon die heel druk was wat hij wel prettig vond.

Alexa knikte begrijpend, ze ha dook geluk dat ze het had, ze had het maar zelden en Jayden had dus geluk gehad. Haar blik ging even naar Matheo die zijn ogen gesloten had en leek te slapen, waarna ze naar Darcia keek. Deze raak leek al flink volgroeid te zijn, het was een prachtig dier.

Jayden glimlachte. Hij volgde de blik van Alexa van Matheo naar Darcia en hij glimlachte. Darcia was zo anders dan Matheo en Jayden was daar blij mee maar het was gewoon interessant om naar te kijken. Vervolgens keek hij weer weg. Naar de natuur terwijl hij zijn hoofd leeg maakte en soms even naar Alexa keek.

Alexa merkte dat er even een stilte viel, het was niet een pijnlijke stilte, maar gewoon om even wat te eten en rond te kijken en naar elkaar te kijken. "Kom je hier trouwens vaker?" vroeg Alexa na een paar minuten, het kon verkeerd opgevat worden, maar het was gewoon pure interesse naar Jayden toe.

Jayden keek naar Alexa en schudde zijn hoofd. "Daar heb ik de tijd niet voor, maar ik wilde er al wel graag een keer heen, het is een prachtige plek. Maar het dorpje en mijn dochter eisen veel aandacht, wat het eigenlijk onmogelijk maakt." zei Jayden rustig. "En dit is nou niet een plek om een meisje van 5 mee naar toe te nemen.." zei hij rustig. Hij keek even weg. "En jij dan? Al vaker heir geweest?" vroeg hij terug.

Alexa knikte begrijpelijk. Het klonk logisch dat dat een rede was om hier niet vaak tekomen. Zeker niet met een vijfjarig meisje. Je hoefde het kindje maar even uit het oog te verliezen en ze kon van de rand vallen, of nog erger een demoon achtig wezen besloot haar te grijpen. Brr, ze wilde er niet eens aan denken. "Nee. Anders had ik een andere oefenplek uitgekozen." grinnikte ze met een gebaar op Matheo die nog steeds voor pampus lag.