Rijk van de Schorpioen ~Begraafplaats.

Carlos keek haar berekenend aan. "Echt? Want ik geloof er helemaal niks van, en ik ben toch aardig slim" vertelde hij haar terwijl hij zijn hand niet van haar schouder afhaalde en haar strak aan bleef kijken, met zijn grijze ogen, die nu niet te koud stonden, omdat hij het meisje niet wou laten schrikken.

"ik meen het echt, waarom zou ik het niet menen?" ze schrok best van het antwoord van de jongen.. Alsof het haar niets uitmaakte dat ze zijn kleren had onder gehuild.. Het zout van tranen kreeg je niet makkelijk uit zwart.."Het spijt me echt, sorry dat je dit hebt meegemaakt en dat ik je kleren heb verprutst..." zei ze zachtjes.. Ze keek naar beneden.. De jongen geloofde niet dat ze het meende. Dat deed haar pijn, alsof ze daar over zou liegen. Ze haalde haar neus op. En snufte nog een paar keer. Het was voorbij, ze had zichzelf weer min of meer onder controle..

OEPS, verkeerd gelezen
-------------

Carlos keek haar aan. "Nee, ik bedoel, je gaat stoppen met huilen, maar volgens mij heb je nu een heleboel verdriet dat je binnenhoud". Hij keek haar aan. "Sorry, verkeerd gezegd, maar ik ben Carlos by the way" zei hij.

"Oh... Het gaat wel weer hoor.." zei ze.. ze had hem niet goed begrepen.. Stom van haar.. "Ik ben Shelby.." de jongen was eigenlijk best aardig..Toen ze brak, was hij er voor haar.. Ondanks dat ze hem had geprobeerd te verwonden.. Ze snapte niet waarom ze zich zo had laten gaan. "Sorry nog voor net.." zei ze verontschuldigend "het was niet de bedoeling om mezelf zo te laten gaan.."

Carlos glimlachte naar haar. "Soms moet het gewoon even. Sorry nog van net, maar je bent echt grappig als je boos bent" glimlachte hij, in de hoop haar aan het lachen te krijgen, want hij was echt slecht in dit soort situaties. Hij was een jongen van veertien nota bene, die zijn gewoon niet zo goed met gevoelens.

"En bedankt" zei ze grinnekend.. De jongen deed zijn best maar wist niet zo goed wat hij moest doen, merkte ze. Ze glimlachte naar hem. "bedankt dat je er voor me was..." zei ze glimlachend. Ze kreeg een warm gevoel van binnen, niet van liefde, hoewel wel een soort van liefde, maar het gevoel dat ze had gehad bij haar broer, bij iedereen die ze lief had uit haar familie. Een blij gevoel overspoelde zich bij deze jongen, wat erg raar was. Want eerst had ze nog geprobeerd hem uit te schakelen grof gezegd. En ze kende hem nog helemaal niet lang. Maar haar instict tja.. Die gaf haar dit gevoel af.. (xdxd)