Rijk van de vissen-Vissersdorp Lyris

Gladys voelde dat de jaloezie haar overspoelde. Rijk, knap, met een vader en een broer. Wie wou dat nou niet? "Dus jij bent zeker het gelukkigste meisje op de hele wereld?" vroeg ze, met een vleugje sarcasme in haar stem, ze kon er echt niks aan doen, maar nam haar woorden ook niet terug. Ze liep iets harder, had eigenlijk niet meer zoveel zin om met Lavender mee te lopen.

Lavender keek verbaasd naar het meisje, dat nu opeens een stuk afstandelijker deed. 'Nou, zo zou ik het niet willen zeggen, maar ik ben wel gelukkig, ja.' Zei ze twijfelend. Ze versnelde haar pas en ging voor Gladys staan. 'Wat is er?' Vroeg ze met een bezorgd gezicht aan haar. Ze keek haar recht in haar knalroze ogen en zag een paar plukjes van het groene haar van het meisje onder de kap van haar mantel vandaan komen. Ze vond het wel mooi, maar ze wou eerst weten waarom het meisje opeens zo anders deed voordat ze haar ging complimenteren met haar haar.

Nieuwheid
-
Lavender sprong van het dek van haar zeilboot af en begon meteen met het ruwe scheepstouw een knoop om de aanlegpaal te leggen. Het ruwe toue schuurde langs haar handen, maar dat maakte haar niets uit. Ze had net heerlijk gezeid en ze kon het zout nog op haar gezicht voelen liggen. Ze maakte ook een tweede touw vast aan de kade en veegde haar handen af aan haar ultrakorte spijkerbroekje. Ze zette haar uitewrst modieuze zonnehoed rwcht. In de tijd dat ze dit deed was er al 5x naar haar gefloten. Ze hoorde het zelf niet eens meer.

Antares was voor de verandering in mensen gedaante. Mensen in dit soort streken waren neit echt gewend aan buurtende wolven. Crimson was ergens tussen de wolken verdwenen en boeide even niet. Hij slenterde rustig rond. Je kon duidelijk aan hem zien dat hij niet gesettled was ergens. Zijn kleding was stoffig en een beetje verkleurd door de zon. Het was geen mooie kleding maar practische. een simpel shirt een broek en kistten. Zijn sjaal zat voor de verandering in zijn pjunjezak. Zijn katana was zoals altijd aanwezig aan zijn riem. hijk wandelde rustig door de haven. genietend van de onwennige zilte lucht.

Lavender sprong terug op de boot om haar spullen te halen. Even later kwam ze terug met een koffer kleding, een beautycase en een zwaard.om haar schouder hing een leren tas waar ze eten in had bewaard. Het zwaard stak scherp af tehen de witte koffers met gouden rits en de lichtbruine leren tas. Toch was het duidelijk dat het ding een deel van Lavender was. Ze hield van haar zwaard. Nog meer dan van de witte, satijnen Versace blouse die ze aanhad.

Antares bleef even staan toen hij een meisje een flink aantal koffers van een zeilboot zag tillen. Hij keek haar met een redelijk vriendelijke blik aan. "Hulp nodig?" bood hij vriendelijk aan.

Lavender veegde haar handen af aan haar korte spijkerbroekje en keek de jongen tegenover haar inschattend aan. Instinctief gleed haar hand kalmpjes richting haar zwaard. Hij zag er niet heel erg onschuldig aan, maar zijn houding en blik weergaven dat hij er waarschijnlijk niet met haar koffers vandoor zou gaan, dus ze knikte maar. Ze gespte haar zwaard om haar middel en zei:'Graag. Ik denk niet dat ik dit allemaal in mijn eentje mee krijg. Er staat nog een koffer aan boord.' Ze wees over haar schouder naar haar goed onderhouden, glimmende zeilboot.

Antares knikte en stapte aan boord. Je kon duidelijk zien dat hij niet aan varen gewend was. Desondanks kon hij makkelijk de koffer pakken en weer op de steiger stappen. "Waar moeten ze heen?" vroeg hij vriendlijk.

Lavender glimlachte geamuseerd toen ze zag dat de stoere jongen compleet uit balans was door het niet zo rotsvaste schip op het water. Ze wees naar haar witte landhuis bovenop de heuvel aan de rand van de stad. 'Daarheen.' Zei ze tegen hem, terwijl ze haar tas om haar schouder recht hing, een van haar koffers pakte en met de beautycase in de andere hand begon te lopen. 'Bedankt voor je hulp.' Zei ze met een betoverende glimlach tegen Antares.

he is unbalanced because he has naver ever been on a ship before in his whole life. He lives in the mountains, not at sea.
---
Antares liep rustig naast haar. "Geen dank, ik kon je moeilijk laten vechten met die koffers, en de andere mannen in deze haven konden niets anders doen dan naar je staren." Haar lieve glimlachje had geen effect op hem. "Waar kon je vandaan, dat je een half huis in je boot had liggen?" In zijn ogen was het een half huis. Ze had nu meer bij zich dan al zijn bezittingen bij elkaar. Aan de andere kant had een wolf niet echt veel aan een gevulde kledingkast.

Yes, but she still thinks it's funny
-
Lavender merkte dat haar glimlachje helemaal niets deed met Antares en dat irriteerde haar mateloos. Haar telikinese was nog niet goed genoeg om zijn geaardheid te achterhalen dus besloot ze dat hij het gewoon niet goed genoeg had gezien, of dat hij op vrouwen viel. (Oh, ze is zo typisch Aph...) 'Tja, ik kan er ook niets aan doen.' Zei ze, met een nog betoverendere glimlach dan eerst. 'Ik ben een weekje op het vasteland geweest, en een paar dagen op zee.' Zei ze tegen hem. Ze merkte dat hij niet een persoon was met een goed gevulde kledingkast. Dit was nog niet eens 5% van haar kledingkast.

hij is zovel hij weet asexueel, mijn optie om een personage alle kanten op te kunnen laten gaan. grote kans dat Noah de uitverkorene is
----
Antares knikte. "Ik heb nog nooit gevaren eigenlijk. Ik kom uit het tweelingrijk, alleen maar bergen bergen en nog eens bergen." Hij glimlachte naar haar. Haar sparkelende glimlachje deed hem nog steeds iets. Hij balanceerde de koffer op een hand en gin met een hand door zijn rode plukken. Hij wist dat zij er mooi uitzag, en dat hij eruitzag als een lid van een van de nomadenvolken. Stoffig en enkel praktische kleding.

Lavender trok nu razendsnel haar conclusie. Antares was absoluut, niet te betwisten honderd procent homoseksueel. Het kon niet dat zij hem helemaal niets deed. Ze keek hem weer met een glimlach aan, nu een normale, en zei:'Tja, ik ben er een uit het rijk van de vissen. Ik ben bijna meer op zee dan op het land. Ik kan je wel een keer meenemen, als je wilt? Maar bergen lijken me ook gaaf.' Onbewust stelde ze in haar hoof een praktische bergbeklimmersoutfit samen met kleding die ze al bezat. Misschien zou ze ooit een bezoekje brengen aan die bergen.

Antares knikte. "De bergen zijn geweldig, maar ik hoor er ook echt thuis, als weerwolf zijnde." hij schonk haar een zijlings glimalchje. Alng neit iederene was zo maar er waren mensen die negatief dachten over de veranderden, zoals hij. Al kon zij net zo goed ook een andere zijn.

Lavender keek even naar Antares. Maar haar vorige beslissing dat hij haar niet zou vermoorden veranderde ze niet. 'Zo, dus jij bent een weerwolf. Dat klinkt zeer gevaarlijk. Of ben je zo'n knuffelachtige versie?' Vroeg ze met een aardige glimlach. Ookal wist ze dat het noit wat zou worden tussen Antares en haar, toch had ze nog steeds een beetje een flirterige houding. Die had ze altijd.