De luchttempels ~ Het rijk van de tweeling

Abby's gezicht klaarde op. "O, dat zou echt heel aardig van je zijn! " Toen dacht Abby eraan dat ze Shelby nooit zou kunnen betalen." Maar helaas heb ik geen geld om je te betalen." Zei Abby en ze keek naar haar vieze blote voeten. Ze wiebelde met haar tenen die er erg smerig uit zagne.

"Ow liefje, ik hoef er geen geld voor!" Riep ze uit. Ze had nog nooit geld voor haar kleding gevraagd, ze deed het uit liefde, omdat ze het nou eenmaal graag deed. "ik doe het voor mijn plezier, dan heb ik genoeg aan de blijdschap die ik er voor terug krijg" zei ze vriendelijk glimlachend. "Ik hoef er niets voor hoor, een knuffel of kus is meer dan genoeg" zei ze glimlachend.

Abby begon weer te lachen. " O, je kunt je niet ind enken hoe blij ik ben! " Riep Abby uit en ze storte zich om Shelby's hals. Haar dunne armpjes sloten zich in een knuffel. Luce kwam kirrend teruv rennen en sprong vrolijk om hun heen.

Ze knuffelde het meisje terug. "Fijn dat je blij bent, ik wil wel meteen beginnen, alleen ik heb nu mijn boek niet bij me, en geen stof." zei ze.. En nu? Het meisje mee nemen naar haar kamer, als ze dat zou willen. "Ik weet niet, anders.. uhm misschien wil je mee naar mijn kamer, dan kan ik mijn boek halen, en kan je iets leuks kiezen." Zei ze glimlachend. Ze zou het snappen als het meisje dat niet wilde, ze kende elkaar pas net.. Dus ze wist niet of ze iets kwaads in de zin had, dat was niet zo. Ze wilde het meisje alleen maar helpen. Ze glimlachte onzeker.

Abby dacht even aan de vieze mannen die haar vroeger een kamer hadden aangebodennen haar toen hadden betast. Shelby kon toch niet zo iemand zijn? Ookal zag Abby ook wel eens meiden aardig doen tegen anderen om ze naar die mannen te brengen. Ze keek Shelby aan : "Je gaat me toch niet naar zo'n vieze man brengen toch? " Vroeg ze smekend en ze dacht huiverend terug aan de keer dat een van de man in haar was geweest. Meerderen zelfs

Haar mond viel open.. "NEE! Natuurlijk niet!" riep ze geschrokken uit. Ze moest er niet aan denken een meisje als Abby dat aan te doen, stel je voor... Stel je voor dat ze dat bij mij zou doen. Vreselijk zou ze dat vinden... "Hoezo?" vroeg ze.. "Of wil je het daar liever niet over hebben? dan hoeft het niet hoor..." Dadelijk.. Dadelijk was dat bij Abby gebeurd.. Dat zou ze echt vreselijk vinden..

"Nou ik heb meisjes gezien die je naar die mannen lokten, die aan je zitten." Abby huiverde opnieuw. Ze dacht er liever niet aan, maar misschien kon ze er zo voor zorgen dat het Shelby niet ook overkwam. "Die mannen doeb eerst heel aardig tegen je en bieden je een slaap plaats aan, maar als je er dan bent gaan ze aan je zitten." Vertelde Abby en ze keek naar haar voeten." En dan willen ze dat je aan hun zit ookal wil je dat allemaal niet en dan willen ze dat je je kleren uittrek en als je dan niet doet dwingen ze je en en..." Abby's stem stokte. Ze kon niet verder vertellen. Dat kon ze niet nog eens beleven.

Shelby schrok hevig van het verhaal van Abby, ze was nog zo jong.. En dat ze dat nu al meegemaakt had. Snel sloeg ze haar armen om het meisje heen, wilde haar beschermen voor de pijn. Wat ze natuurlijk niet kon. Ze zou niet willen dat Abby dat nog eens zou meemaken. "Wat erg..." fluisterde ze. "Ik zal je niets doen beloof ik, nouja misschien prik ik je met eeen naald..." Die mensen waren echt ziek, ziek in hun hoofd om zoiets uit te halen.. Ze kreeg er gewoon buikpijn van.

Abby glimlachte waterig naam Shelby. "Ik geloof je Shelby. Volgens mij ben jij een normaal meisje." Abby wiebelde met haar teen. ze voelde zich best schuldig dat ze had gedacht dat Shelby haar had mee willen nemen naar zo iemand. Shelby had haar wel deze plek laten zien.

"Nou normaal.. Dat ben ik ook weer niet, maar dat is niemand" zei ze glimlachend, in een poging het meisje weer wat vrolijker te laten kijken.. "Dus wat doen we?" vroeg ze aarzelend. Ze wilde heel graag iets nieuws voor Abby maken, maar als ze zich er niet fijn bij voelde, dan moesten ze iets anders verzinnen..

~~
als Abby ermee instemt. moeten we even opnieuw meeten ofzoo?

Ja is goed xD heeft Shelby eegens een huis of studio ofzo? Want dan kan het daar het best
----
Abby lachte. "Ja dat klopt iedereen heeft wel wat raars" Ze dacht aan de mensen due ze had ontmoet. Shelby had gelijk niemand was 'normaal' wat normaal dan ook mocht zijn. Dat was ook nog de vraag. "Ik zou graag met je mee gaan Shelby." Zei Abby en ze keek het meisje aan.

Jha, maar die moet ik nog wel ff makenxd Uhm, ik plaats anders wel een newtopic bij meets...
----
"Leuk, Ik woon in Wenta, kun je daar komen?" vroeg ze, ze zat op een internaat, eigenlijk ook op een school, die op hetzelfde terrein stond. Maar die was gesloten, wegens te weinig leerlingen en leraren. Jammer vond ze, maar nu had ze genoeg tijd om kleren te ontwerpen.

"Ik weet niet waar het is, maar ik kom er vast wel. Ik ben al zo gewend om geen vaste woonplek te hebben..." Abby glimlachte naar Shelby, ze voelde zich op haar gemak bij Shelby zoals, voor zover ze gehoord had, hoorde als je vrienden was.

"Oke, is goed. Je kan ook gelijk mee, maar ik heb nog niet echt stofjes of ideën voor je, of je moet iets uitkiezen uit wat ik al heb.." zei ze aarzelend. Ze vond het fijn om met Abby om te gaan, het voelde of ze haar al langer kende dan vandaag. Ze glimlachte vrolijk naar Abby, het was zo'n lief meisje.

"O. Dat zou ik erg leuk en gezellig vinden. " Zei Abby en haar gezicht straalde. " En dat van die stoffen en ideeën maakt toch niet uit? Dan zoek ik voor 's avonds wel een slaap plaats in de buurt!" Abby zag het al helemaal voor zich. Ze zou eindelijk een vriendin hebben waar ze gezellig mee kon praten.

"Joh, dan hoef je geen slaapplaats te zoeken, ik heb mog wel plaats" Geweldig, eindelijk een meisje waar ze goed mee op kon schieten. Ze glimlachte naar Abby, ze zag er gelijk weer een stuk gelukkiger uit. "Dus? Ga je mee? Of blijven we nog hier?" vroeg ze. Ze zou het niet erg vinden, ze wachtte wel tot het meisje hier klaar was.

"Ja laten we gaan. Ik kan hier nog wel vaker terug komen." Stemde Abby in. Ze had er zin in om te zien hoe Shelby woonde. Benieuwd hoe normale meisjes konden wonen. "Hoe zijn je ouders?" Vroeg Abby nieuwsgierig " en heb je ook broers en zussen? "

"Uh.. eigenlijk woon ik alleen" zei ze verlegen.. Auw, dat deed pijn, maar Abby wist dat niet.."mijn vader.. was soldaat en is omgekomen.. en nouja.. mijn moeder tja.." ze durfde het nog niet goed te vertellen. "Maar maakt niet uit, we gaan gewoon" zei ze snel. Ze liep in de richting van Emi, die was weggevlogen. ofcourse. Ze pakte haar fluitje en floot. Emi kwam aangevlogen, met Luce op haar rug. Ze glimlachte. "Kom, stap op!" ze klom op Emi en hielp Abby, ze vlogen in de richting van haar kamertje.

~
ik ga aanmakenn...(: dan gaan we daar verderr.

Okey xD
Abby zag dat het Shelby pijn deed om.over haar familie te praten. Hoe stom kon ze ook zijn om over zoiets te beginnen. De meeste hadden in deze tijden geen familie meer. "Het spijt me." Fluisterde Abby, maar Shelby leek het niet te horen. Abby rende achter haar aan naar Emi en Luce toe en lachte met Shelby mee.

Ze vlogen richting het Rijk van de Draak, "het geeft trouwens neit dat je over mijn familie begon. Je kon het niet weten.." zei Shelby geruststellend tegen Abby, ze moest er gewoon mee leren leven. Ze bereikten het Rijk van de Draak, en vlogen naar Wenta..

~
het vervolg is te lezen bij het internaat;)