Het oude bos-Rijk van de Maagd

Alexa grijnsde naar hem. Ja hoor, heel gevaarlijk, dacht ze plagend. Het was aan haar houding te zien dat ze dat wel dacht. De vraag die erna kwam zorgde even voor een stilte waarna ze weer glimlachte, "Het kan niet beter, en met jouw?" vroeg ze, ze was niet het soort meisje dat haar problemen, als ze die zou hebben, uit de doeken zou doen.

Christian merkte dat Alexa zijn sarcastische humor een beetje snapte, dat vond hij geweldig. Hij haatte het als iedereen dingen te serieus nam. Hij vond het ook niet leuk als mensen tegen hem gingen klagen. Misschien had hij daardoor de vorige vraag niet moeten stellen. Gelukkig kreeg hij het verwachtte antwoord, dus hij kon een vrolijke grijns op zijn gezicht zetten. 'Met mij gaat het ook zeer goed.' Antwoordde hij vrolijk.

Alexa lachtte nogmaals, "Nou gelukkig maar, anders had ik je niet kunnen helpen." grinnikte ze. Ze dacht aan haar falende poging om iets van EHBO te herinneren toen ze Carlos onder een half ingestort huis vandaan had proberen te trekken. Nee, daar had hij niet heel veel aan gehad.

Christian glimlachte. 'Je ziet er ook niet echt uit als een verpleegster of therapeute. Je hebt er zo te zien net zoveel verstand van als ik.' Zei hij grinnikend. 'Maar dat is helemaal niet erg. Je zou maar eens omringd zijn door therapeuten.' Hij rilde even bij het idee. Hij hield niet van mensen die in je hoofd konden kijken. Daarom had hij ook een hekel aan mensen met telikinese. Nee, Christian hield zijn gevoelens en gedachten liever voor zichzelf.