De ruïne van de stad Solota - Waterman.

Jacklin had hem ook al in zich opgenomen. Ze vond zijn vleugels erg bijzonder, een leuke verandering, ze zou zich daar niet voor schamen of problemen mee hebben. Ze had een klein glimlachje rond haar lippen gekregen, misschien gewoon uit gewoonte. Ze keek ook naar het water dat hij uit de grasspriet haalde. 'Je hebt krachten.' Merkte ze op.

"Ja, dat klopt," zei Axel, terwijl hij het kleine bolletje water om zich heen liet zweven. Hij maakte nog meer bolletjes van het water uit de grassprietjes en liet die ook om hem heen zweven, zodat hij begon te lijken op een zonnestelsel. "Heb jij die ook?" vroeg hij terwijl hij bezig was. Hij was wel benieuwd, zoveel andere meesters kende hij niet. Hij grinnikte en keek naar Jacklin.