Het Zomerfeest ~ {openingstopic} - Vuerto

Het Zomerfeest, het feest om het einde van de zomer te vieren en een nieuw seizoen in te luiden. Dit feest word door enkele rijke mensen georganiseerd en is vrij toegankelijk. Het vind plaats in de stad Vuerto. De hele stad is in een feestterein veranderd. Overal vind je kroegen die het drank gratis uitdelen, kraampjes met het lekkerste voedsel, podia's met de beste optredens. Iedereen loopt hier op z'n opperbest rond. Het leuke aan het feest is dat het het enige moment is dat vele volkeren samenkomen, ten eerste omdat het gratis is, ten tweede het valt samen met vele verschillende feestdagen van andere volkeren. En omdat Vuerto een bijzondere plek is voor vele volkeren, alleen al omdat het verhaal gaat dat er hier ooit een wonder gebeurt is, is dit de beste plek om feest te vieren.

Aantal personen: Vrij
Regels: niet moorden, stelen etc. Er lopen vele stadswachten rond die je maar al te lief in de kraag grijpen.

Cilicia keek naar de enorme drukte om haar heen, de stemmen overvielen haar na al die dagen niemand gesproken te hebben. Een beetje onwennig liet ze zich door de menigte meeduwen, de straten binnen. Af en toe werd ze ruw opzij geduwd, niet dat ze er iets van merkte, behalve dan dat ze bijna haar evewnwicht verloor. De blauwe plekken die het veroorzaakte voelde ze niet, gewoon omdat ze het niet kon voelen. Maar daar ging de aandacht van dit meisje niet naar uit op het moment. Haar ogen waren voornamelijk gericht op de enorme aantallen mensen in de meest uiteenlopende kleding. Sommige droegen hele dierenvellen, andere vrolijke gewaden, weer andere een gewone spijkerbroek zoals zijzelf.

Stiekem, heel stiekem had Casper Connley meegenomen. Casper nam Connley overal mee naartoe. Maar hij wilde wedden dat het niet opviel. Hij had een zeer grote zak, waar Connley gewoon instak. Het viel niet op, maar Casper was zo wel zekerder van zijn zaak. Hij liep rond, door de stad Vuerto. Het viel hem niet tegen, er hing een leuke sfeer. Gemoedelijk, vrolijk. Casper had niets tegen die stemming.

Narah had gehoord over het zomerfeest dat in Vuerto gegeven werd en was ernaar toe getrokken. Even bleef ze staan toen ze de enorme menigte zag en trok een wenkbrauw op. Dit was de eerste keer dat ze zo'n groot aantal mensen bijeen gezien had, maar dat was waarschijnlijk omdat ze nog nooit naar een zomerfeest of iets dergelijks geweest was. Ze stapte zelfzeker door en werd opgeslokt in de menigte. Sommige mensen wierp ze een vernietigende blik toe als ze tegen haar aan liepen, maar sommige schonk ze ook een glimlach als ze zich verontschuldigden. Narah was zo in gedachten verzonken dat ze los tegen een meisje opliep. Ze keek geschrokken op naar het meisje met aparte paarse haren en een simpele spijkerbroek. Ze bekeek het meisje even en toen keek ze naar haar eigen kleren. Ze had een van haar witte jurkjes aangetrokken die tot boven haar knieën kwam. "Sorry," mompelde ze en wilde verderlopen, maar toen ze merkte dat hetmeisje onder de blauwe plekken zat pakte Narah haar bij de pols en trok haar verder naar voren. De mensen links en rechts van haar aan de kant duwend. Na een tijdje liepen ze aan het hoofd van de menigte. "Beter, niet?" vroeg ze aan het meisje terwijl ze haar jurkje glad streek.

Fiachna wist niet meer precies waarom ze hier naartoe was gekomen, of eigenlijk wist ze dat nog wel. Ze betwijfelde alleen of het wel zo'n goed idee was geweest. Het had wel mooi geklonken, een feest om het einde van de zomer te vieren. Net zoals vroeger, ze slikte even een brok in haar keel weg. Daar kon ze maar beter niet aandenken, tenminste niet als ze zich hier op haar gemak wilde voelen. Als ze alles ging vergelijken met hoe het vroeger was zou ze nooit wennen. Al had zo sowieso weinig hoop dat ze ooit zou wennen. Soms had ze het idee dat het eindelijk beter ging, maar er waren gewoon zoveel nieuwe dingen dat het niet uitmaakte. Nu ook, ze was intussen aan de muziek en de geluiden die overal vandaan kwamen gewend. Maar ze voelde zich nog steeds ongemakkelijk door de mensen die aan alle kanten tegen haar aan botsten.

Gladys beet op haar lip. Ze was hier gekomen om geld te zoeken, of te nemen. Haar zonnebril was kapot gegaan en ze moest een nieuwe hebben. Iedereen keek haar raar aan, ze viel ook wel op, met haar groene haar en roze ogen, en ze probeerde zich zo klein mogelijk te maken. Daar, er stond een man, met geld in zijn achterzak. Geoefend liep ze nonchalant achter hem langs en pakte het geld uit zijn zak.

Cilicia wist niet hoe ze het had, ze was voor de zoveelste keer aan de kant geduwd, niks bijzonders in een menigte zoals deze. Zeker niet. Maar wat er toen gebeurde lieten haar blauwe ogen enkele seconde oplichten, "W...waat?" het was niet heel bijzonder wat ze uitbracht, maar ze voelde hoe ze door het meisje meegetrokken werd de menigte door, half struikelend over haar voeten die omhuld werden door net iets te grootte gympen die ze een paar maanden terug op de kop had weten te tikken. Toen ze in een meer rustiger deel van de mensenmassa kwamen had ze zich van binnen aardig opgewonden. Wat moest het meisje van haar? Waarom trok ze haar zonder wat te zeggen door de menigte heen? "Wat beter?" sprak ze vragend toen het meisje op haar gemak haar jurk schoonklopte. Kort ging de blik van Cilicia over het meisje heen, nee ze kende haar niet, snapte niet wat ze met haar moest.

"Wat beter?"Narah keek het meisje kort aan voor ze haar blik over de omgeving rondom haar liet glijden. "Beter dan dat mensen tegen je aan beuken en zo blauwe plekken veroorzaken. Voel je ze niet?" Ze wees naar een paar plekken op het meisje haar armen terwijl ze op haar gemak verder liep. Ze bleef ineens staan toen ze een meisje met groen haar geld uit iemand achterzak zag pikken. "Hey!" riep Narah zonder dat ze haar woorden kon tegenhouden. De man had door haar kreet door dat zijn geld gepikt was en leip achter het meisje aan. Narah liet het meisje met de paarse haren staan en liep naar de man toe. "U had wat geld laten vallen, meneer," zei ze poeslief terwijl ze het geld dat ze uit haar tas had gehaald aan de man gaf. De man wreef even over zijn achterhoofd en bedankte haar. Daarna draaide ze zich om naar het meisje met de groene haren en keek haar woest aan. "Waar heel je het lef vandaan om te stelen?" Je kon aan haar stem horen dat ze woest was. Haar broer had haar geleerd om zo veel mogelijk mensen te helpen en dat deed ze ook.


[even iedereen erbij proberen te betrekken xD]

Gladys keek wanhopig om zich heen, op zoek naar hulp. "S-sorry, maar ik kon niet anders" stamelde ze, terwijl ze probeerde zichzelf te kalmeren. Maar ze wist dat de angst in haar felroze ogen te lezen was, en ze ging met haar hand door haar haar. "Maar ik kan best voor mezelf opkomen, je hoefde dat niet te doen hoor"

haha
-
Cilicia antwoordde uit gewoonte niet, waam zou ze, mensen begrepen het niet, het had ook geen nut om het uit te leggen. Kort blikte ze naar haar arm waar inderdaad enkele blauwe plekken opzaten. Ze wist dat het pijn zou moeten doen, ook al deed het geen pijn, ze wist niet eens hoe het zou moeten voelen, maar reacties van andere vertelde je al snel veel. De blik van Cilicia waren enkele ogenblikken opgelucht toen het meisje er vandoor ging, achter een man aan met iets van geld. Ze had niet gezien wat er gebeurt was, logisch ze had er met haar rug naar toe gestaan. Haar ogen bleven nog even op het meisje gericht, niet dat ze er van plan was heen te gaan, nee ze bleef rustg op haar eigen plekje staan.

Narah werd alleen maar kwader door de reactie van het meisje. "Oh ja? Als ik niet had ingegrepen had je nu waarschijnlijk tegen een stadswachter staan smeken dat ze je moesten laten gaan." Ze keek in een jongen zijn ogen die was blijven staan om te kijken. Toen de jongen de woede in haar ogen zag liep hij snel door. "En waarom zou je niet anders kunnen? Ga gewoon werken zoals iedereen doet." Na deze woorden haalde ze een paar keer diep adem om te kalmeren. "Wat is je naam?" Vroeg ze zachter dan voorhen. Ze vond het altijd fijn om andermans namen te weten. Door die vraag dacht ze terug aan het meisje dat ze gewoon had laten staan en draaide zich om. Voor de tweede keer sloten haar vingers over de pols van het meisje en trok haar mee naar het andere meisje. "Het is toch niet fijn om alleen op een zomerfeest rond te lopen?"

Gladys liep met haar mee. "Ik heet Gladys, en ik vind het niet fijn als mensen me helpen, hebben ze nooit gedaan, dus waarom nu wel?" vroeg ze, normaal was ze niet zo, maar vandaag voelde ze zich gewoon niet zo goed. De groene krullen leken om haar gezicht te dansen. "Maar toch bedankt" voegde ze nog zachtjes toe.

Cilicia wist dit keer haar pols los te draaien, ze mocht dan niet snel zijn maar aangezien ze geen last had van pijnlijke bewegingen van het lichaam kon ze haar hand wel loskrijgen, "Ach, ik ben het gewend." kwam er uit de mond van Cilicia, het was niet weemoedig, gewoon een constatering van een feit. Ze had geen behoefte onder de mensen te zijn, die begrepen haar toch niet. En ze had er ook geen behoefte aan, hield ze zichzelf altijd vol. Rustig haalde ze haar schouders op, slikte een keer "Ik weet niet wat jullie doen, maar ik ga eindelijk weer eens goed eten." zei ze rustig, ze had nu wel door dat het groenharige meisje had lopen stlene. Iets wat ze niet begreep op een feest waar alles gratis was.
-
ich musse gehen, tot morgen ochtend/middag xd

Gladys keek het meisje aan. "Ja goed idee, het is hier toch gratis. Anders heb ik toch geen" ze slikte "geld". Ze ging met haar hand door haar haren. Ze mocht het andere meisje wel, ze leek een beetje normaal, en ondanks de drukte van het leven toch rustig te zijn gebleven. Dat leek voor sommige mensen toch moeilijk.

normaal gesproken bevond Jack zich niet op plekken met zoveel mensen, maar het zomerfeest was de gelegenheid van het jaar en ze kon het niet over haar hart verkrijgen om er niet bij te zijn.
Ze zuchtte nog eens diep, ze hadden nooit rauw vlees op feesten als deze, natuurlijk niet, anderen magen die daar niet voor bestand zijn kunnen daar niet tegen, de hare was zo gewend aan het rauwe vlees, dat het juist niet tegen bereid vlees kon... Voorbereid als ze was kauwde ze nu tevreden op een stukje hert dat ze nog in haar leren buidel had zitten.

Het was dat ze op bezoek was geweest.. Haar broer had een vriendin en wilde perse dat zijn zusje mee ging om kennis te maken. Afijn, Darcia kon er ook niks aan veranderen. Maar nu zat ze wel mooi onder een boom voor zich uit te staren. Ze vond het vermoeiend en onnozel. Maar ach, wat kon ze er nu tegen doen. Een hand ging even door haar bruine haren heen. Nu het zomer was, was Darcia bruiner dan normaal. Tja, ze had dan ook al wel van zichzelf een getinte huid dus heel moeilijk was dat niet. Maar afijn, Darcia was dus op het 'feest'. Maar ze was zeker niet het partynummer. Liever was ze op het landhuis gebleven. Ze had haar mantel, viool en draak daar moeten laten van Thomas. Vandaar dat ze nu in de rest van haar reiskleren zat. Eveneens zonder wapens. Ze voelde zich zo naakt. Zo kaal. Zo zonder haar wapens en de dingen die belangrijk voor haar waren.