De bosweg

Darcia reed te paard. Op haar nieuwe zwarte paard. Haar tas hing over haar rug, er zat geld en kleding in. Meer had ze niet nodig. Eten dat kocht ze wel. Ze had meer dan genoeg mee. Al was het natuurlijk bij lange na niet aar hele vermogen. Darcia glimlachte en hield haar blik niet echt op de weg. Ze lette sowieso niet echt op. Ze was niet geheel nuchter, waarschijnlijk lichtelijk aangeschoten. Darcia glimlachte om helemaal niets./

Alexa zat op Falco, ze waren al twee uur aan het wachten op een geschikte voorbijganger. Elke rover leek zich te vervelen. Er werd zacht met elkaar gepraat, enkele hadden zelfs een kaartspel tevoorshijn gehaald. Doordat de andere afgeleid waren , was Alexa de eeerste en zoals het leek ook de enige, die het geluid van galloperende paardenhoeven hoorde. Met een blik door het struikgewas heen was het duidelijk dat dit een goed slachtoffer zou zijn. De tas van de vrouw puilde uit, waarschijnlijk van geld. Direct zette ze haar hakken in Falco die ervandoor schoot, achter het meisje aan. De andere hadden het wat te laat door en moesten al hun spullen nog bij elkaar pakken voor ze er überhaupt op afkonden en het was maar een meisje.
Met een zwarte kap over haar heen geslagen dat vastzat aan een mantel dat achter Alexa aan wapperde vlogen ze galloperend achter het meisje aan.

Darcia lette nog altijd niet op de weg en keek naar de lucht. "Zie je dat paardje. Een prachtige lucht. Voor de avond zullen we in een herberg zijn. Dan krijg je je eten." zei ze glimlachend. Darcia beet op haar lip en grinnikte. Afijn, het meisje met de zwarte haren en felgroene ogen keek weer voor zich uit en zuchtte. Darcia glimlachte zwakjes en dacht aan de nacht ervoor. Het was best prettig geweest alleen wilde Rohan haar nu als eigendom en dat wilde ze zelf niet.

Alexa beet op haar lip terwijl ze dichter bij het meisje kwam. Waarschijnlijk zou ze het iet eens merken in haar dagelijks leven als de tas gestolen zou worden. Ze zag eruit alsof ze geld genoeg had. Toch was het nooit een fijn gevoel om het te moeten doen, maarja wat had ze liever. Mensen die stierven van de honger of zo'n rijkelui's dochtertje schrik aanjagen, dan ging ze toch voor het laatste. En soms kon het nog grappig zijn ook, het geschrokken gezicht van zo'n verwende trien. "kom op." fluisterde ze in Falco's oor terwijl ze haar dijen nog wat steviger in zijn flanken duwde. Toe nze eenmaal op gelijke hoogte reed wachte ze niet lang met het doorsnijden van de tassenhengsel. Ze keek het meisje niet eens aan.

Darcia hoorde het nu wel degelijk iets. Het gebeurde zo snel dat ze niet wist wat er gebeurd was. Ze voelde hoe de tas van haar af gleed en op de grond viel. Ze draaide haar paard om en keek naar Alexa. Darcia keek op en trok haar mes. Ze keek naar het meisje en hoorde andere mensen erbij komen. "Pak het geld en rot op. Maar geef me mijn tas en kleren terug." siste ze kwaad. Nu ze zo aangeschoten was kwamen dingen harder aan. Ze keek geïrriteerd naar de vrouw.

Alexa wist Falco langzaam tot stilstand te manen, het paard hijgde van de snelle galop, iets wat niet gek was. Zelfs Alexa voelde haar ademhaling sneller gaan dan gewoonlijk. Soepel wist ze de tas van de grond te vissen om daarna weer plaats te nemen op Falco. Op tijd want het meisje, of de jonge vrouw had zich omgedraaid en kwam nu met een mes op haar af. Tussen haar tanden floot ze spottend, ze had nog een soort van lef ook. "Waarom zou ik." zei ze terwijl ze de tas half openmaakte om de spullen te inspecteren, die kleding was luxe spul en zou veel geld op kunnen leveren, evenals de tas.

"Omdat ik als sinds mijn achtste met preciesie en één mes een mes kan doden zonder je aan te raken." siste Darcia. Ze bracht haar paard richting het meisje. Haar mes was vergiftigd, waardoor ze snel zonder iemand aan te raken of zwaar te verwonden iemand kon doden. Darcia keek kwaad, chagrijnig en dodelijk. Zeker nu, nu ze slecht dacht en vrij helder was, was ze klaar om iemand te vermoorden als ze dat zou willen.

Alexa gooide de tas soepel naar een man achter haar. Deze ging hebberig met zijn hand door het ged heen. Alexa zelf geloofde het meisje niet bepaald. Het was gewoon een of andere dochter die geluk had gehad om in een gezin op te groeien waar ze het geld over de balk smeten en dan nog bakken geld over helden. Dat ze zou doden klonk haar vooral lachwekkend in de ogen. Daarom knikte ze alleen maar kort met een grijns.

Darcia gooide met de bekende precisie haar mes. Als ze het goed had zag ze een kleine snee in de arm ontstaan maar ze wist het niet zeker want haar ogen gleden naar de volgende persoon, de man die haar tas vast had. het gif zou gelijk in het lichaam toedringen en gelijk een ziekelijk gevoel geven. Ze had al snel weer een mes te pakken en deze lag in haar hand. klaar om gegooid te worden. Darcia leefde pas hoogstens twee weken in luxe en dan nog, ze had genoeg geleefd om dingen te kunnen.

Dat was iets wat Alexa niet verwacht had, een mes dat nog echt op haar afkwam. Uit reflex wende ze het mes af door middel van het sturen van metaal. Maar echt soepeltjes ging het niet. "Goed gemikt." zei ze naar waarheid, terwijl ze zag dat een van de mannen het teken gaf zich terug te trekken, ze hadden hun buit, dus op een gevecht hoefde het niet uit te lopen. Slachtoffers maken was overbodig. "Maar helaas moeten we ervandoor." ze verwachte dat het het enige dolk was van het meisje, dat ze hen nu wel met rust zouden laten.

Darcia stak haar hand uit, met een langere dolk als verlengstuk van haar arm. 'Om geld maal ik niet maar die kleren hebben een emotionele waarde. Nouja, een aantal. En trouwens, als ik jou was zou ik niet zomaar gaan. Als je wilt blijven leven dan. Het gif dat nu in je bloed stroomt is dodelijk, binnen een dag,. En aangezien het door mij gecreeerd is, ben ik de enige met tegengif. Dus, tegengif voor een aantal kleren..' zei ze tegen de vrouw. 'Of andere mannen moeten ook willen sterven..' zei ze tegen hem.

Alexa merkte inderdaad dat de snee pijnlijker was dan het zou moeten doen, maar schonk er nu pas haar aandacht aan. Maar nog steeds zag ze Darcia aan als een of andere trut die nooit wat te vrezen had van armoede en dat ze een beetje kon mikken was alleen maar mooi mee genomen door haar. Haar vermoede werd alleen maar grondiger door dat ze melde dat ze niks om geld gaf. "Of jij geeft het tegengif en er zal jouw niks overkomen." zei ze totaal niet onder de indruk, terwijl ze in haar hoofd er toch wat zorgen over maakte.

Darcia lachte even. "Ik geef niets om mijn geld, nog om mijn leven. Die kleren hebben waarde omdat het een shirt van mijn moeder is die vermoord is door demonen. En er zitten dingen in van de rest van mijn overleden familie. Ik heb het tegengif in mijn hand. Geef je het niet dan knijp ik het kapot. Het is het enige tegengif dat er is. Maar het is jouw probleem, niet het mijne. Echt niet." zei Darcia tegen de onbekende vrouw. Het kon haar niets schelen wat er met haar gebeurde. Dat meende ze. op het moment was ze liever dood dan levend.

Alexa hield haar hoofd schuin, haar trots belette het haar om er aan toe te geven. Maar in haar ooghoek zag ze haar oudere broer tevoorschijn komen met de tas in zijn hand. Kort fronste ze haar wenkbrauwen, e had hem nog niet eens gezien. "Kom op Lexie, gedraag je niet als een klein kind en geef haar die kleding terug. Dat geld is genoeg om Mevrouw lira's dochtertje beter te maken." het was niet haar echte naam, maar ze wist wie er mee bedoeld werd. Met een koppig gezicht draaide ze zich van haar broer naar Darcia, "En waarom zou ik geloven dat het gif dodelijk is." de nukkige toon was duidelijk te horen.

"Waarom zou je het niet doen? Ik heb geen medelijden met je. Ik ken je niet dus het kan me niet schelen of je sterft of niet weetje. En wat heb je dan te vrezen als het gif niet giftig is?" zei Darcia rustig. Ze hield nog altijd de dolk vast en keek naar de vrouw en vervolgens naar de jongen. "Ik greef je het tegengif omdat ik het niet nuttig vind dat je sterft. En zo te horen hebben anderen je wel nodig." zei Darcia tegen de vrouw.

Alexa beet op haar lip, ze voelde inderdaad dat het gif zich leek te verspreiden door haar lichaam. Maar ze wilde zich niet zwak tonen tegenover zo'n iemand. De woorden over dat andere haar nodig hadden wisten haar eindelijk over te halen. Het was waar, haar broer had haar nodig, net zoals zij hem nodig had. Met een zucht griste ze de tas uit de hand van haar broer. De leren tas voelde een stuk lichter aan zonder het geld erin. Met een kwaad gezicht reed ze naar Darcia toe. "oké dan."

Darcia reed ook een stukje naar de vrouw toe. Ze had het tegengif vast. Ze maalde niet om geld maar de kleren waren van haar moeder en haar broer. Ze waren belangrijk voor haar. Darcia stak haar hand een beetje terughoudend uit omdat ze zeker wilde zijn dat ze haar tas terug kreeg. je wist het maar nooit met een roversbende. Maar haar leven stond natuurlijk ook op het spel en zo belangrijk zou wat kleding datn ook weer niet zijn.

"Eerlijk overgeven." siste ze haar toe terwijl ze de tas richting haar uitgestoken hand hield, maar niet losliet tot ze het gif in haar vingers zou krijgen. Alexa wist dat het nu om een vertrouwenskwestie ging en het dus geheel aan Darcia lag of ze het flesje heel zou houden of niet. Zelf wist ze dat ze de tas zou geven, ondanks de priemende blikken van haar kameraden die zijzelf beschouwde als afkeurend. Dat ze zich zo makkelijk gewonnen gaf.

Darcia stak eveneens haar hand uit. Met het flesje erin. Uiteindelijk voelde ze de stof van de tas in haar hand en liet ze het flesje los toen het in de handen van de vrouw zat. Darcia slikte even. Naja, het flesje was nog niet helemaal los en de tas ook niet. Afijn, het ging Darcia toch niet om de gezondheid van de vrouw. Achja.

Alexa voelde hoe de tas naar Darcia ging en haar vingers zich omsloten om een klein glazen flesje. Ze liet de tas echt los nu, terwijl haar bruinige ogen kort in de groene ogen keken, waarna ze het flesje naar zich toetrok in haar eigen hand. Het goedje moest ze dus drinken, dacht ze terwijl ze kort naar het flesje keek.

Darcia hield de tas stevig vast. "Drink het helemaal leeg en verbind de wond, meer is er niet nodig." zei Darcia tegen de vrouw. Ze klemde de tas tegen zich aan en keek of alle spullen er nog inzaten, wat dus zo was. Darcia glimlachte eventjes en keek naar de vrouw. "Het was me een genoegen.. Nietwaar?" zei ze rustig. Darcia liep haar paard uitwijken en keek naar de vrouw.

Alexa gromde alleen maar wat, ze had het gevoel dat ze nu gewoon wat verloren had. Al hadden ze natuurlijk wat ze hebben wilde, geld. Ze stuurde haar een dodelijke blik, waarna ze Falco enkele passen achteruit deed zetten en om zich iets om te draaien.

Darcia grinnikte even en keek naar de vrouw. "Vaarwel." zei ze waarna ze aan haar vader de sporen gaf en wegreed. Ze klampte haar tas aan zich vast en glimlachte vrolijk. Op zich vond ze het niet zo heel erg dat ze haar geld kwijt was, daar had ze geen probleem mee want ze had zo 1,2,3 wat nieuw geld.