De lang uitgestrekte meren - rijk van de Weegschaal

De lang uitgestrekte meren zijn eeuwenoud. Er zijn in totaal 3 grote meren. Deze worden opgesplits in talloze riviertjes die overal verder naartoe stromen. Een meer word gebruikt voor zout winning en is erg onddiep. De andere meren schijnen geneeskrachtende werking te hebben volgens oude mythes. Het water is helder blauw en je kunt in het begin van de meren nog staan maar als je verder zwemt zal je bij dieper water komen waar het water steeds zwarter lijkt te worden. Aan de meren liggen kleine strandjes en die strandjes worden weer omringd door bos.

regels ; niet vechten
max personen ; --
level ; --

Gladys liep langzaam door het water, in gedachten verzonken, met haar schoenen in haar hand. Ze had een kort lichtbruin broekje aan en een t-shirt met rode en witte strepen.. Het was daar nu eigenlijk te koud voor, maar het kon haar niet zoveel schelen, ze voelde de kou niet zo goed, daarom liep ze ook door het water. Haar groene haar golfde over haar schouders en ze sloot haar ogen en keerde haar gezicht naar de zon. Zo bleef ze een tijdje in het water staan.

Rustig liep Manali naar de meren. Voor haar uit liep cam , blij zoals wel vaker in een honden vorm. Zelf had ze haar ene broek aan met een shirtje en een pet zodat je haar hoofd niet goed zag. Ze hield er niet van als mensen meteen keken naar haar ogen. Ze wist zelf ook wel dat ze zo vervloekt uit zag. Dat hoefde ze niet elke keer opnieuw te horen. ´´Was er maar een mens die open kon staan voor mij´´ dacht ze. Al wist ze dat die kans klein was in deze tijd. Rustig liep ze verder naar haar meer en ging aan de kant zitten. Ze pakte wat water en dronk er wat van. Ondertussen speelde Cam wat in het water.

Alexa lag op haar rug in het water, het gebeurde niet vaak dat ze zwom, maar dit water had er zo aantrekkelijk uitgezien dat ze het niet kon laten. Matheo speelde naast haar in het water. Het was een simpel spelletje dat ze speelde, soms tikte de draak haar ineens aan en draaide ze zich lachend om, om hem te pakken te krijgen. Er zat geen logica achter, maar het was gewoon lol maken. Na een tijdje kwam Alexa happend naar adem boven, waardoor ze nu pas twee nieuwkomers bij de waterkant. Ze durfde te wedden dat die er nog niet lang waren, anders moest ze echt iets aan haar opmerkingsvermogen doen.

Toen Manali wat gedronken had keek ze rond of ze iemand anders zag. Anders kon ze gaan zingen zoals ze altijd deed. Gewoon bij de natuur zonder dat mensen luisterden en meteen dingen erbij verzonnen. Maar al snel zag ze iemand met een andere draak in het water liggen. Het meisje keek ook haar kant in dus had haar ook opgemerkt. Gelukkig kon ze goed zien waardoor ze wel zag dat het meisje niet van het dorp was in haar omgeving. Die gingen toch alleen maar aanvallen dus zou ze meteen weg gaan. Maar misschien , heel misschien, was dit kans om een keer iemand te spreken die niet dood was en met een normaal lijf. Voorzichtig stak ze haar hand op en zwaaide verlegen. Al bleef ze er voor zorgen dat je haar gezicht amper zag. Het was misschien onbeleefd maar wel het slimst voor Manali.

Alexa wist overeind te blijven door middel van watertrapen terwijl ze van het afstandje probeerde te onderscheiden wie er aan d kant zat. Haar ogen waren nou niet bijster goed, dus het was erg lastig te onderscheiden. Maar het armpje dat in de luht ging en zwaaide kon ze wel zien. Vriendelijk zwaaide ze terug. Terwijl ze naar Matheo gebaarde om richting de kant te gaan. Al zwemmend herkende ze in de gedaante een meisje naar wie ze vriendelijk glimlachte.

Gladys schreef:

Gladys liep langzaam door het water, in gedachten verzonken, met haar schoenen in haar hand. Ze had een kort lichtbruin broekje aan en een t-shirt met rode en witte strepen.. Het was daar nu eigenlijk te koud voor, maar het kon haar niet zoveel schelen, ze voelde de kou niet zo goed, daarom liep ze ook door het water. Haar groene haar golfde over haar schouders en ze sloot haar ogen en keerde haar gezicht naar de zon. Zo bleef ze een tijdje in het water staan.

Christian zat op een rots aan de rand van het meer. Hij streek door zijn korte haar dat gelijk weer terugveerde in zijn oude model en keek uit over de meren. Zijn laarzen raakten net het wateroppervlak, waardoor ze langzaam steeds natter werden. Het water was nu opgezogen tot op zijn enkels. Hij had zijn linnen laarzen aan met dunne zolen. Niet echt laarzen om mee door het bos te lopen, maar ze zaten wel erg lekker.