Wenta ~ Internaat.

In Wenta, de hoofdstad van het Rijk van de Draak, staat een internaat. Eerst was het een school, maar die is nu gesloten. Hier op het internaat wonen verschillende jongeren, onder andere Shelby heeft hier een kamer. Op het internaat is een kantine, een gezamelijke badkamer (jongens en meisjes appart). En heeft iedereen een eigen kamer voor zichzelf. Je hoeft niet te delen, alleen als er meer mensen bij komen, wat waarschijnlijk niet het geval is. Het internaat is oud, maar in een goede staat. En achter het internaat ligt een mooie tuin, rijk aan bloemen. Het is een prettige leefomgeving, maar pas op voor de knorrige conciërge.. Hij is echt heel knorrig.

aantal personen: best veel
regels: Jat niets van andere, steek niets in brand, de gewoonlijke regels in een internaat.

Shelby liet Emi lager vliegen, en liet Emi landen boven de tuin van het internaat. "Kom, hier is het" Ze sprong van Emi af, en ving Abby op. "Welkom in mijn thuis" zei ze glimlachend. Ze liep vooruit naar de achterdeur, ze deed de deur open met de sleutel die ze uit haar tas vistte. En pakte gelijk een koekje voor Emi. "Emi, vangen!" riep ze terwijl ze het koekje gooide, Emi hapte het koekje uit de lucht, en begon te smakken. "Niet smakken Emi" zei ze grinnekend. "Kom, dan laat ik je m'n kamer zien" ze wenkte Abby

Abby dacht na over wat Shelby had gezegd toen ze weg vlogen uit de luchttempels. Het was niet helemaal waar. Abby had het kunnen weten. Maarja daar was nu niks meer aan te doen. Ze merkte dat er werd gedaald. Abby liep gehoorzaam achter Shelby aan naar de kamer. Luce zat weer in Abby zak en haar kopje deinsde vrolijk heen en weer. "Het is echt een leuk huis! " zei Abby en ze keek rond door de kamer.

"Jha, het is heel gezellig met alle mensen hier, alleen ik heb niet echt veel vriendinnen" zei ze instemmend. "Wil je eerst mijn kamer zien? Of zal ik eerst de rest laten zien?" eigenlijk wilde Shelby liever naar haar kamer, even uitrusten en haar ontwerpjes aan Abby showen, zodat ze een idee had van wat ze leuk vond. "Ik zat te denken, misschien kan ik ook iets voor Luce maken?" vroeg ze aarzelend.

" Ik zou je kamer wel graag willen zien. " zei Abby. Ze wou erg graag zien wat voor kleding Shelby maakte. "Ehmmm ik weet niet. Wat vindt jij Luce? " antwoorde Abby op Shelby's vraag. Ze keek Luce aan die haar met een opgetrokken wenkbrouw aankeek.

"denk er maar over na, kom dan laat ik je mn kamer zien!" ze liep de trap op, en naar de rechter vleugel, waar de kamers van de meisjes lagen. Ze opende de deur van kamer 165,ze liep haar kamer binnen. Haar kamer was niet groot, maar ze kon er alles in kwijt. Tegen het raam, dat uitkeek op de stad, stond haar bed, tweepersoons overbodige luxe die ze zichzelf kon biecden. Daarnaast stond haar bureautje met allerlei papieren en stoffen erop, tegen de rechtermuur stond haar paspop, met een kledingstuk waar ze aan bezig was, verder stond. Er een spiegel en een kledingkast. Haar spullen stonden allemaal op verschillende plankjes die aan de muur hingen. Ze had niet opgeruimd dus het was een beeyje een troep. "let nietnop de rommel hoor" zei ze verondschuldigend

Abby volgde Shelby naar de kamer. Luce volgde haar door de lucht. De kamer zag er erg leuk uit vond Abby. Ze had zelf nooit een echte eigen kamer gehad. Toen haar moeder nog leefde woonden en sliepen ze in slechts één kamer. In het weeshuis had ze de kamer gedeeld met 4 andere meisjes van rond haar leeftijd. In het weeshuis had ze zelfs haar een persoons bed moeten delen met een ander meisje.

"En wat vind je ervan?" vroeg ze aarzelend. Haar kamer was neit geweldig, maar het was dat ze onderdak had.."Uhm, ik weet neit of ik nog een matras heb.. Niet zo handig van me.." zei ze. Ze wist niet of Abby wel naast haar wou slapen, na alles wat ze had meegemaakt.. "Ik kan anders vast wel bij iemand een matras ofzo regelen" zei ze snel aanbiedend, voordat Abby dacht dat ze nog iets van haar wilde.. Yakk, ze moest er niet aan denken. Niet omdat Abby lelijk was, maar ze was geen lesbie en al helemaal tegen mensen die andere mensen dwingen iets te doen..

"Je hoeft geen moeite te doen hoor! " zei Abby snel zde was gewend om oo de stenen grond te slapen dus hier op de grond was dan ook geen probleem. " Ik kan prima op de grond slapen" Abby stapte wat verder de kamer in naar het raam dat achter in de kamer was. Ze keek uit op de straat.

"OP DE GROND" riep Shelby verschrikt uit... "Nee, echt niet. Ik laat mijn logé voor geen goud op de grond slapen." zei ze beslist. Dan ging ze zelf wel op de grond slapen.. Abby op de grond laten slapen, dat was echt niet oké. Als er iemand een goed bed verdiende om in te slapen was zij het. "Dan slaap ik wel op de grond, en anders ga ik vanmiddag nog wel een matras kopen" zei ze, op een manier die geen tegenspraak dulde.. "Op de grond.." mompelde ze...

Abby lachte om Shelby's hysterische reactie. "Im ben het gewend, maar als je echt liever hebt dat ik niet op de grond slaap dan kunnen we bij je huisgenoten gaan vragen lijkt me. Ik wil je geen extra kosten bezorgen." Zei Abby en ze bloosde licht.

"Extra kosten, dat maakt me niet uit. Ik heb geld zat hoor..." zei ze blozend. "Nou, dan gaan we het vragen aan juffrouw Lorretta. Ze is erg aardig, en houd meestal een oogje in het zeil. Misschien weet zij iets. Ze trok Abby mee de deur uit, en draaide de sleutel in de deur om. En trok Abby verder de gang in. Richting de trap naar de volgende verdieping.

Abby liet zich droog mee trekken door Shelby naar de juffvrouw Loretta. Het boeide haar nier zoveel zolang ze het maar gezellig kon hebben met Shelby vond Abby alles goed.

"Mevrouw Lorettaa! " riep Shelby hard, "MEVROUW LORRETTAAA!" zze wist niet of ze in haar kantoor zou zijn, of ergens anders. Dus liep ze maar weer verder naar het kantoor. Ze wilde op de deur kloppen, toen juffrouw lorretta net de deur open deed. "Doe eens wat rustiger Shell" zei juffrouw lorretta sussend, "wat is er? Wat kan ik voor jou, en je vriendinnetje doen?" vroeg ze. "Nou ik wilde vragen of u misschien een matras had voor Abby? vroeg ze beleefd. Juffrouw Loretta zei dat ze er nog wel ergens een had liggen, en hem zou gaan zoeken voor haar, en hem daarna naar haar kamer zou komen brengen. Ze bedankte juffrouw Loretta hartelijk. En trok Abby weer met zich mee. "Nou dat is geregeld!" zei ze enthousiast "Wil je nu wat drinken misschien?"

Abby rende met een grote grijns achter Abby aan. "Ja, lekker! Heb je misschien ook iets water achtigs voor Luce? Vroeg Abby vriendelijk. Luce had haar kopje uit haar vest gestoken en genoot van de licht bries die ze maakte. Ze knipperde loom met haar ogen naar Abby. Abby was echt blij dat ze nu dus waarschijnlijk eindelijk echt een vriendin had gevonden.

"Tuurlijk!" zei ze enthousiast "Een hele kraan vol voor luce!" zei ze glimlachend. Ze liep de trappen af naar beneden, naar de kantine. Eigenlijk zou hij nu dicht moeten zijn, maar ze lette niet meer op de tijden zoals vroeger. "Wat wil je drinken?" vroeg ze aan Abby. Terwijl ze naar achteren liep. Je kon gewoon pakken wat je wilde. Alleen 's avonds was er een klaargemaakt diner. Waar eigenlijk ook niet iedereen altijd kwam opdagen. Voor zichzelf schonk ze een glaasje sap in. En draaide zich met een vragende glimlach naar Abby om.

"Ehm... heb je ook melk? " Vroeg Abby en haar ogen werden groot. Ze had al zo lang geen melk meet gehad. De laatste keer was toen haar moeder stierf. "Dat zou ik echt heel graag weer eens willen drinken." Zei Abby en ze lachte.

"Melk, ja hoor dat hebben we" een beetje bevreemd keek ze naar Abby. Haalde toen haar schouders op en pakte de melk in de koelkast. En ging op zoek naar een mok. Ze vond een blauwe mok, stond goed bij haar haren. Glimlachend schonk ze een glas melk in en gaf de mok aan Abby. "Alstublieft mejuffrouw Abby, een mok melk voor mevrouw" zei ze op een nep chice toon, en grinnekte. Ze pakte een schaaltje waar ze wat water in deed voor Luce. "Kijk eens Luce, water voor jou"

Luce worstelde zich uit Abby's zak en hupste vrolijk naar het schaaltje water toe. Abby hield de mok stevig vast met haar handen eromheen. Ze nipte aan de melk. Verukt van hoe lekker het smaakte sloeg ze een kreetje. Ze likte haar lippen af.

Vragend keek ze naar Abby "Wat is er zo bijzonder aan melk als ik vragen mag?" vroeg ze nieuwschierig. Benieuwd naar het antwoord van Abby ging ze op het aanrecht zitten en keek het meisje oprecht nieuwschierig aan.

Abby bloosde:" Ik heb al sinds mijn 5e geen melk meer gehad." Fluisterde zd beschaamd. " Ja ik weet het dat klinkt echt ontzettend stom." Abby hield de blauwe mok nogsteeds stevig vast en keek naar haar blote voeten. Wat ze om de een of andere reden altijd leek te doen wanneer ze zich schaamde.

"Dat klinkt niet stom, dat klinkt gewoon ontzettend schattig" zei ze glimlachend. "Hoe komt het dan dat je geen melk meer gedronken hebt sinds dien?" vroeg ze nieuwschierig. Ze wist niet zoveel over Abby en ze was best benieuwd.

"Op mijn 5e is mijn moeder gestorven dat was de laatste keer dat ik melk dronk. Daarna ben ik opgenomen in het weeshuis waar we dichtbij woonden, maar daar werd ik op mijn 10e iit getrapt omdat ze me allemaal raar vonden. Sindsdien woon ik op straat. " Vertelde Abby en ze bloosde opnieuw.

"Wat rot voor je.." zei ze meelevend. Ze wist hoe het was als je ouders overleden, maar ze had nog nooit in een weeshuis gezeten. En die huizen hoorden juist mensen te helpen en op te nemen inplaatsvan er uit te gooien.. "Wie gooit er nou weer zo'n lief meisje als jou uit het weeshuis?!" zei ze verontwaardig.. Ze kon het niet begrijpen..

"dat was omdat iedereen bang voor me was." Zei Abby en ze keek Shelby recht aan. Het was de waarheid en Abby vond dat Shelby die mocht weten. Ze hoopte alleen wel dat Shelby net ook bang voor haar werd. Dat zou ze heel erg jammer vinden.